herkeste kendini kanıtlama çabası var. yok mu sevgili seyirciler? var tabii. herkes kendi kusursuzluğunun inancında. kimse 'düşüncelerimin yanlış olma ihtimali var' diye düşünmüyor bile. uygulamadaki felaketler zaten ortada.
bir de farklı olma çabası var tabii. mutlaka bir yerlerden farkını yaratmalı insan tabii. aslında farklı olabilmek güzeldir. yetenektir ayrıca. ama farklıymış gibi göstermek öyle değildir. farklı olabilmiş insan ezberi bozabilmiştir. farklı gibi görünen insan kendine karşı dürüstlüğünden başka hiç bir şeyi bozamamıştır.
şimdi konuyu toparlamak gerekirse, bazen beceriksiz olabileceğini kabul etmek, mükemmellikten uzaklığının farkında yaşamak, geçmişteki hatalarının farkına varabilmek insanlara garip geliyor.
farklı gibi görünmeye çalışan onca insan içinde, gayet sıradan ve basit düşüncelere sahip olmak, farklı olma çabası olarak görülebiliyor. bir nevi anti-popülistliğin popüler olduğu ortamda popüler olanı savunup anti-popülist damgası yemek gibi. kendi içinde kısır döngü evet. şöyle bir örnek var. konuyla ilgili olmasa da somutlaması açısından. bir 'duman' grubu vardı vaktiyle. popüler olmadığı 1999-2002 arası dönemde ve akabinde yeni yeni duyulmaya başladıkları süreçte underground gençliğin gözdesiydi 'duman'. 'biz asiyiz, duman dinleriz, gerçek müzik' diye ortalarda dolaşırdı nice genç(10-13 yaş arasındayken bile gözlem yapabilmem ilginç evet). gel zaman git zaman bu grubun müziği değişmedi ama popüler oldu. sonra 'popülerse bizden değildir' akımının öncüleri grubu reddettiler. ama bu akım o kadar yandaş buldu ki resmen popüler olanlar onlardı artık. 'popüler' denilen duman'ı savunan insanlar bir avuçtu, reddedenlerse en az 10 katı. bu işte gariplik var mı? evet var.
farkli olma cabası denilen saçmalık kesinlikle günümüzün trendi. herkes farklı olmaya çalişiyor ve hepsi farklılaştıklarını zannederken aynılaşıyolar. birisi farklı olmak adına bişey giyiyor on gün sonra herkesi aynı şeyi giymiş görüyorsun. yani ruhunda olmadan farklı olmaya çalişmak, farklı olmaya çalişan aynılardan biri olmaya sebep oluyor. bana sorarsanız canım ülkemde ki en marjinal insan üsküdar maliyesinde çalişan melahat abladır niye dersen; bu saçma marjinallik çabası içindeki insanların arasında uluslararası standartlarda normal olmak en büyük marjinalliktir.
kendini kanıtlama çabasına gelince, eğer kendini kanıtlama istediğin toplumsa sana kolay gelsin ama kendine bişeyler kanıtlama ihtiyacı duyuyosan zaten kendi içinde sorularına cevap ve doğru hedefler bulursun.
her insanın tutturduğu bir yol ve yolda ilerledikçe kazanacağı değerlerin getireceği karakteri olduğunu belirtendir.
hiçbir insan aynı değildir, herkes ayrı bir karakterdir ve her ayrı karakter, özgür seçim neticesinde, kendisine ulaşır. diğer insanların karışamayacağı özgün bir karaktere sahip olur, yolundan çevrilemez.
