herkes kendini farklı zanneder sonra hepimiz şuyuz, hepimiz buyuz diye slogan atarlar sokakta... bazılarınız sanki ne alaka der dediğini duyar gibiyim, alakaya maydonoz işte... aslında hiçbirimiz farklı değiliz hepimiz birbirmizin kopyasayız, hepimiz aynı çarkın içindeyiz. sadece bazımız zengin veya fakir, bazımız mutlu veya üzgün işte bizim birbirimzden tek farkımız...
özellikle yaşanılan ilişkilerde sıklıkla karşılaşılan durumdur. bu durumlarda sadece kendinizi değil karşınızdakini kusursuz görürsünüz. oysa ilişkinizin bittiği an anlarsınız ki, siz de o da ilişkiniz de herkes gibidir. ve bir gün içinde binlerce ilişki bitiyordur, sizin ilişkiniz de o yığının içinde küçük bir parçadır. hepsi bu kadardır.
tutulan takım, dinlenilen müzik tarzı, okunan gazete, izlenen programlar vb. farklılığın ölçütü sayılamayacak kadar küçük şeyler* ile kendini diğerlerinden daha farklı ve üstün görme hali.
her yokuşun bir inişi olduğu gibi bu zannetmenin de bir farkına varma aşaması vardır ki , genellikle ''farklı olayım derken sıradanlaşmışım'' sonucu elde edilir..
farkına varan kişi için depresyon sebebi bile olabilir.
"farklı olduğunu zanneden insan"a atıp tutarken kendini gösteren "ben onlardan değilim" havası işte. sıradanlığa övgüler düzmenin eş anlamlısı ya da. vurgu iflah olmaz "zannetmek" eyleminde ve özne default insanoğlu. yanlış yapacak; yanlıştan yanlış, iki yanlıştan bir doğru, kendinden bir süper kahraman, hayatından koca koca balonlar...ta ki, aslını bulana kadar.
