peter stormare (john abruzzi desem) ile steve buscemi abilerin yardığı, ortalığı perişan ettikleri film. ikisi de mükemmeldi.
coen biraderlerin izlediğim ilk filmi idi, "yeah", "jesus" kalıpları ve vurgulu cümlelerin tekrarlarını içeren diyaloglar bayık görünse de oldukça neşeli aslında. ironi yapmış amcalar bolca.
basit gibi görünen bir planın tamamen boka sarması üzerine, şiddetin tarantino usülü içselleştirildiği ve biraz da mizahi hâle sokulduğu, oyuncu performansları üst düzey, diyalogları eğlendirici güzel bir film.
"amerika'nın kürt bölgesi" denilen dakota insanlarının normal, durağan ve sazan yaşamlarını, kırk yılda bir yaşadıkları adrenalin yükselmesini işleyen coen kardeşler filmi. başroldeki Frances MCDormand hamile haliyle (yönetmenle evlidir) oynamıştır.
temposu hemen hemen aynı şekilde devam eden, izlenesi kara film! polis kadının filmin sonunda dediği gibi olayın özeti; "bir miktar para için değer miydi?" her yerde kar vardır ve o soğukluk iyi verilmiştir. bunun karşısında da ev ortamının sıcaklığı bazı sahnelerde görülmektedir.
filmde yaşanan olayların gerçek olduğu iddiası muhtemelen izlenirliğini arttırmıştır. gerilim ve mizahın çok ince ayarda tutulmuş olması ayrı bir güzellik tabi!
iki kelimeden biri yeahtır, bir yerden sonra adamı baymaya başlar!
Coen'lerin belki de en önemli filmidir "Fargo". "The Hudsucker Proxy" gibi başarılı olmuş bir filmden sonra herhalde bu denli bir film kimse beklemiyordu ki bu film onun da başarısını geçti. Hatta film için kült film diyebiliriz. Coen'ler deyince akla "Fargo" gelir oldu artık.
87 yılında yaşanmış gerçek bir hikayeden uyarlanan film; karısının babasından para koparmak için karısını iki adam tutup fidye istemeleri için kaçırttırması ve hamile bir dedektif etrafında geçer. Filmin bu kadar başarılı olması; üst düzeye senaryosuna, başarılı oyunculuklara, müziklere ve verdiği mesajlara bağlıdır. Filmdeki diyaloglarda çok keyifli ve günlük hayatımızda duymaya alışkın olduğumuz cinsten. Ayrıca güzel esprilerde yer alıyor. Coen'ler filmde iç karartıcı olayları, trajikomik bir şekilde filme aktarmış. Bu bağlamda Tarantinovari bir film de diyebiliriz, tabii senaryoyu da bu bağlama katmak şartıyla. Filmdeki verilen mesajlar çok başarılı bir şekilde gönderilmiş. Amerikan toplumunun yaşamı, her gün aynı şeyi yapmaları kısacası hayatın monotonluğu ve bazı şeylerin önemsenmemesi filmde çok güzel eleştiriliyor. Senaryo o kadar akıcı ve sürprizlere açık ki her ana izleyiciyi şaşırtıyor Coen'ler. Filmde şiddet de üst seviyede kullanılmış.
Filmdeki oyuncu seçimi ve bu oyunculuklar da çok başarılı. Zaten 2 Oscar'lı filmin bir Oscar'ı Frances McDormand'a diğeri ise senaryo dalında Coen'lere gitmişti. Bir diğer başarılı oyunculuk da William H. Macy'nin oyunculuğu. Çaresiz, ne yapacağı belirsiz ve son derece şansız bir kişiyi çok başarılı bir şekilde canlandırmış. Ayrıca Steve Buscemi'nin oyunculuğunu da unutmamak gerek, "Reservoir Dogs"tan zihinlerimizde yer etmişti.
Filmde yer alan "Scarface"e yapılmış bir göndermeyi de yazayım. Carl(Buscemi) yaralanmış bir şekilde ortağının yanına gelir ve "Sen bir de diğer adamı gör" der. Bu düpedüz "Scarface" göndermesidir. Bu cümlenin aynısı o filmde de geçer.
Filmle alakalı bir duyumumu da yazayım. Filmi izledikten sonra bir kişi, evinden kalkıp o saklanan parayı bulmaya geliyor ve onu ararken donarak ölüyor. Bir başka duyumum da filmin gerçekleri tam olarak yansıtmadığı ve sadece filmin etkileyici olabilmesi için filmin başına öyle yazılmış olmasıdır; fakat ne kadarı doğrudur bilemeyeceğim.
işte böyle bir film "Fargo". Zamanın da bu denli tartışılmış ve 90'ların kuşkusuz en iyilerinden. Filmi izlerken "Para insanlara neler yaptırıyor?" demekten kendinizi alamayacağınız, son derece keyifli diyalogları olan, klasik bir Coen'ler filmi.
