--bu da öyle bir anımdır işte--
sinemada beklenmektedir. filme daha henüz 1 saat olmakla beraber ellerde sigaralar havadan sudan muhabbet edilmektedir. sinemanın bulunduğu çarşıda evitamsı bir yerde çalışan yiğit genç mutlu ve sevinçli bir halle "alo apooo! olm galatasaray michael owen ı almış lan" diye seslenir. kafalar kalkar ve adamın yüzüne bakılır. o gözlerindeki hayat ve mutluluk dolu ışıltı görülür. rüyadır belki. ama onun için gerçektir. apo gelir. muhabbet başlar. kol altından çıkarılan fotomaç gazetesi kahkahalar eşliğinde okunur. owenlar cimboma adiranolar fenere göz kırpar. belki de bu haberlere inanarak kendi takımlarını manchester gibi, real madrid gibi transfer borsasının babaları olarak hayal ederler. kim bilir?
--bu da öyle bir anımdır işte--
içinde üç sayfalık spor bölümü olan gazeteleri okunası bulmayan insanların yaptığı eylem. alırım gazetemi üç sayfa beşiktaşımı okurum mantığıyla hareket edilir ancak ismi geçen gazeteler iyice bulvar gazetesine benzemeye başladı. sayfanın yarısı fotoğraflardan oluşuyo. birde iddia oynamak için alanlar vardır bu gazeteleri. onların düşündükleri para olup, gazeteyi ele geçirince doğrudan aradaki 8 sayfalık iddia ekini hamle yaparlar.
fenerbahçe'nin ronaldinho'yu alacağını, galatasaray'ın davids ile el sıkıştığını ilk önce duyan insanlardır*. ayrıca bahse konu gazatelerin arka sayfalarının alt kısımları da genel kültür gelişimi açısından önemli yere sahiptir.
futbol kültürünü geliştirmek amacı güdüp her gün büyük bir keyifle okuyan insandır. buna rağmen siyasi bilgisi de oldukça fazladır ve kahvehane ortamında rahatlıkla tartışabilir.
