olamadığım yapamadığım şeydir. futbolun saçmalığının realeitesinin her an yüzüme vurduğu tokat nedeniyle tutsam da bir takım diyemem ki her şeyimdir. neden sevdiğimi bilirim bir kültür seçmektir bir yaşam biçimidir bir duruştur. bir takım seçmek renk seçmek değildir. ama yinede saçmalıktır taraf olmaktır bağımsızlığı yitirmek ve bölünmektir. içimizdeki savaşçı için perdelerle örtülmüş bir savaştır. kan dökmeyiz* belki ama kin duyarız. sevmeyiz rakiplerimizi en sevilen ezeli rakibe bile sevgi duyulmaz saygı duyulabilir sadece ki bunu da herkes yapmaz.
mantıklı değildir. mantıklı olmamasının sebebi ise takımını canı pahasına savunan insanların çoğunun o takımı özgür irade ile seçmemiş olmasıdır. taa çocukken dayısından, abisinden, arkadaşından vs. görüp özenerek veya akraba zoruyla bir takımı tutmaya başlar insanlar genellikle. küçükken henüz beynimiz mantıklı seçim yapacak kadar gelişmiş değildir, bu sebeple çocukken yapılan işlerde özgür irade yok denecek kadar azdır.
ve bu takımı tutmak tesadüfse, o takımı deli gibi savunmanın, bir takım yüzünden arkadaşlarla küsmenin, arayı bozmanın bir anlamı var mı?
bir mevzu daha var, bu fanatik taraftarlar tuttukları takımın aslında bir şirket olduğunu göremezler. spor klüpleri birer şirkettir, amaçları ise para kazanmaktır. çılgınlık derecesinde fenerbahçe'yi, beşiktaş'ı sevmenin çılgınlık derecesinde samsung'u veya bim'i sevmek arasında bir fark yoktur.
dediğim gibi, bu spor klüpleri aslında şirket ve para kazanmak için yapmayacakları şey yoktur. bu yüzden şike yapmaları normaldir. benim takımım şike yapmaz yeaa diye savunulması abestir.
