numan kurtulmuş, genç bakışda ''selahaddin eyyubi ile kılıçarslan'ın torunlarıyız" gibi birşeyler söyleyedi. bunu toplumun hemen her kesiminden yapan var. caminin çay ocağındaki dede, manava pahalılıktan çemkiren teyze, sınavı zor olup ders geçirmeyen hoca, 21 yaşındaki çocuğuna fatihin istanbulu fethettiği yaştasın diyerek çocuğunun en basitinden bi bok yapmasını bekleyen baba vs
olay genelde şu şekilde gelişir; günlük birşeyler olur sonra çıkar birileri biz alparslanın,fatihin,attilanın,nasreddin hocanın, mimar sinan vs gibi tarihe mal olmuş önder şahsiyetlerin torunu olmak iddiasında bulunur. ya hu bu ne kaypak,muğlak,abuk,abzürd bir ego masturbasyonudur böyle. tarihin içinden dede tag'lemek ne abzürd bir harekettir bilader.
aynı kaypaklığın bir benzeri de tarihteki sosyolojik kırılma/değişme noktalarında görüyoruz. mesela: "türkler talas savaşında arapların yanında yer alınca çinliler yenildi" önermesi bahsettiğim kaypaklığa birebir uyuyor. çünkü aynı savaşda çinlilerle ittifak olan türk boyları da vardı. şu durumda savaşı çinliler kazansaydı bizim önermemiz şöyle olacaktı: "türkler talas savaşında çinlilerin yanında yer alınca araplar yenildi"
birilerinin torunu olmak belki de iyi birşeydir. emin değilim. ancak emin olduğum bir şey varsa o da en azından torunları tarafından sahiplenilecek dedeler olmak gerekliliğidir. mevzuya biraz da buradan bakılmalı.
