kominizm'in parayı bulana kadar olmasından kaynaklıdır. fakirlik veya zenginlik, insanın adamlığını veya hayvanlığını değiştirmediği sürece sorun yoktur.
herkes bira içerken sen oturursun, herkes sevgilisi ile gezerken sen oturursun. olay budur. hem fakir hem çirkinsen hayat gerçekten çok zor olabilir. He tabi fakirliğin ve çirkinliğinin yanı sıra her hangi bir sanatsal yeteneğin varsa o zaman fakir değil sanatçı, çirkin değil, sempatik olursun.
hayatı saydam çırılçıplak yaşamak gibi. bir şey ne kadar -olayın yansıması bakımından- kötüyse o kadar da iyidir. hiç kimsen olmazsa kandırılmazsın. arkadaşın olmaz ama dostun olur.
Çirkin ve fakir bir adam anadolunun herhangi bir dağ köyünde bu özelliklerini çok da tınlamaz. Toplumsal algının bireysel algıya etkisi diye tümden gelim yapılması gerekli olgudur bu konu. Bireysel tutumları, algıları çoğunlukla toplumsal yönelimler belirler. O kadar güçlü bir etkidir ki tavuk kesemeyen bir adama bir insanı hunharca öldürttürebilir. Öyleyse burada çamuru toplumsal belirleyici olan kitle iletişim araçlarına, toplumsal yönlendiricilere atmak daha mantıklıdır. Ayrıca (bkz: Gustave Le Bon).
aslında etkisi yoktur, olmamalıdır. ama artık öyle özenti ve kendi beğenmiş nesiller geliyor ki bu insanları zor duruma sokuyor. kendilerine özendirtmeye çalışıyorlar, onlara caka satıyorlar. ha bir de güzel denilen yüzünde bir kilo boyayla orda burda gezen barbie bebeklerse çirkin olduğunu düşünenler, siz daha güzelsiniz.
En şiddetli ölüm biçimidir. Fakirlik hep kısıtlı imkanlarla bir şeyler başarmak demektir. Sosyal hayatı bitirme noktasına getirir. Hatta şirket tarafından verilen, lokantalarda ve bazı marketlerde geçen ticket'lar ile yemek yemeyerek evine erzak alan insanlar gördüm. Adam 50 kuruşa poğaça yiyordu sadece. Çirkinlik, kişinin yetenekleri var ise sosyal hayatı etkilemez. O başka bir konu. Mesela istediğin kadar çirkin ol sıcakkanlı ve konuşkan biriysen kabullenilirsin. Anlayacağın öyle yani.
