tek kişilik şehir isimli bir devlet tiyatrosu izledim yakın zamanda. bir ara geçen bir söz vardı, hoşuma gitmişti. sağlam bir tespitti doğrusu.
-aa masanın üzerinde karıncalar var, çok severim ben karıncaları. her gördüğ...
+durun efendim ne yapıyorsunuz?
-besliyorum. karıncaları besliyorum ben.
+karınca beslenir mi hiç efenim. olur mu öyle.
(çaat diyerekten terliği karıncanın üzerine geçirir)
-n..naptınız siz, karıncaları öldürdünüz. hiç beklemezdim.
"karıncalar da fakirler gibidirler, besledikçe çoğalırlar."
