ekonomik düzeni oluşturanın halk değil, devlet olmasını anlatan bir önermedir.
üretim araçlarını düzenleyen, gelir kaynaklarını ve gelir dağılımını ayarlayan, mali dengeleri ve bütçeyi bir temele oturan halk değil, devlettir.
bir devlet, para üstünden para kazanmaya kapı açarsa, şurada 1000 kişi varsa, 10'u zengin 990'ı fakir olacaktır. o 10 kişi de diğer 990'ını köleleştirecek, "size ben ekmek veriyorum hayvanlar" diye bir de caka satacaktır.
ama devlet, kazanç şekillerini adaletli bir temele oturtursa, 1000 kişinin herbirini çalıştığı kadar kazanacak bir düzene koyarsa, o zaman ekonomik adaletsizlikler de ortadan kalkacaktır.
bunlar aslında her ekonomistin bildiği gerçeklerdir. ama özel mülkiyeti yok eden sosyalist uygulamaların kötü tecrübesinden sonra, kimse uygulamaya yanaşmaz. ülkede, sanki gelir seviyesi yükseldikçe, gelir dağılımı da dengeleniyormuş havası estirilir.
