Bide işte bundan 2 ay önce felan nike girdik annemle kendime tayt alıcaktım bende 150 lira falan var birini begendim amk gõrevliside başımızda bekliyo fiyata da bakımıyom yani rezil olmayalım diye beğendim işte mecbur fiyatı sorcam fiyat kaç dedim 350 Yada 250 TL dedi annem o sıra başka şeylere bakıyodu ben görevliye dedim ki bunun başka çeşitleri varmı o sıra annem geldi dedi bunun fiyat kaç pezevenk gorevli hemen fiyatı söyledi annem duyunca şok annem tabi fiyatı duyunca apar topar çekti beni kolumdan mağazadan çıkarmaya çalışıyo amk gorevlidi de ordan mal mal sırıtıyo aslında annem ani tepki vermeseydi ben bi şekilde beğenmeyip felan zengin ayaklarına yatardımda neyse ya aslında fakir değiliz sadece bi taytta o bütçeyi vercek kadar zengin değiliz bu da böyle bi anımdır işte ve bu anılardan o kadar çok var ki sayamıyorum artık.
antakyalılar bilir,
antakya' nın en bilindik pastaneler zincirine sahip bir abiyle muhabbet etme fırsatımız olmuştu,
adam aynen şu cümleyi kurdu:
* antakya da fakir yok...
*olmaz olur mu, adım başı dilenen, çöp toplayan insanlar görüyoruz, bu işi zevk için yapıyor olamazlar, demiştim. adam;
* insanların evinde buzdolabı varsa refah vardır, en fakirim diyenin bile buzdolabını geçtim, bütün elektronik eşyaları var. bizim evimizde buzdolabı yoktu, annem ramazanda bir şişe suyu verir utana sıkıla...komşuya söyle de iftara kadar buzdolabına koysun derdi, dedi.
benim burdan anladığım şu:
gerçekten yokluk görmüş insana, şu anki yaşadığımız herşey bir refah göstergesi...
Böyle bir cümle kuran müşterilerime, istinasız "abim/ablam istemez bu da benden olsun" derim.
Onların gözündeki parlayan ışığı ve yüzlerindeki minnet duygusunu görseniz 10 kez, 100 kez, hatta 1000 kez daha iyilik yapmak istersiniz o zavallı insanlara.
Allah herkese en az bendeki kadar merhamet duygusu versin değerli arkadaşlarım. Şu an en büyük duam bu.
