Umuttur. Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. insanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun?
starbucks'da grande Caramel Frappuccino içtiklerinde kendilerini entel ve zengin bir pelinsu olarak görmeleri. 10 liraya yaşayabilecekleri en güzel duygu budur.
bu durumu kabullenmeleri ve bu durumdan adeta kıvanç duymalarıdır. çünkü fakirler için tüm kabalıklar, düşüncesizlikler, cahillikler makuldur. fakir olmak rahattır ve bu rahatlıktan kolay kolay vazgeçmezler.
Parayla mutluluğun satın alındığını sanan ve fakirleri bu yüzden mutsuz, sürekli psikolojik buhranları olan, alt tabaka gören insanlık yoksullarının varlığıdır.
Bana göre kötü yollara gitmeleridir. Şimdi okuyup bir yerlere yerleşmesi gerekirken nerede zırto işler var oralara kapak atarlar. Hepsi için değil ama genel böyle.
