fakir insanların diş doktorunu vizite etmekten korkmaması durumudur. evet yaptığım ibretlik tespiti az sonra sizlerle paylaşacağım...
korku öğrenilen bir davranıştır. mesela aslandan korkulması gerektiğini öğrenmemiş ya da tecrübe etmemiş bir kişi aslandan korkmaz. ya da limonun tadını bilmeden önce limon görseniz ağzınız sulanmaz. bunların alayı sonradan kazanılan davranışlardır. şimdi fakirlerin dişçiden korkmuyor olması meselesine dönelim. ben de fakir bir çocukluk geçirmiş biri olarak şunu söyleyebilirim ki dişçiye hiç gitmedim. gidemedim. gerektiğinde kendi işimizi kendimiz gördük. türlü yöntemlerle dişimi çektiğimi hatırlarım. çoğu fakir de benim gibi pahalı dişçi muayenelerinin yerine kendi alternatif yöntemlerini geliştirdiği için yani küçük yaşta dişçi ile yüz yüze gelmeyip onun acı verici bazı uygulamalar yapabileceğini tecrübe etmediği için dişçiden korkmaz, çünkü bilmez, öğrenmemiştir.
