fakir adam değişikliğe o kadar kapalı o kadar yabancıdır ki günümüzde gelişen hızlı teknoloji onun en son güvenebileceği şey diyebiliriz. düşünsene her seferinde yeni bir ilişkiye tam alışacakken ''sorun sende değil bende'' deyip klişelerle terk edilen o adam misali hep başkalarının elindeki ele baktığı gibi bakar her yeni teknoloji harikasına. lakin yaklaşamaz çünkü tam sahip olacakken eskiyeceğini bilir ve bu bile güvenmemesi için başlıca bir neden olabilir.
değişime bu yüzden mi kapatmıştır kendini bilinmez ama bu kapalılıktan dolayı eski alışkanlıklarını hemen terk edemediği içindir ki gelen bütün yenilikleri önce reddetmeye, sonra güvenmemeye şartlamıştır kendini keyfini çıkarmak yerine.
ben de bu fakir adamlardan biriyim işte.
hepimiz arabalardaki el frenini biliriz eğer bir mağarada büyüyüp bu yazıyı size el frenini tanımadan önce okutmuyor yada okumuyorlarsa. fakat yavaş yavaş araçlardan kaldırılan bir donanımdır elfreni. alışmak biraz zaman alacak onların yokluğuna sanırım zira ilk el fren kolu olmayan arabayı kullandıktan sonra hafif rampa olan garajın önüne çekmiştim. araçtan indim, kapıları kitledim, dış kapıdan içeri girdim ve tam bir kaç merdiven çıkmıştım ki geri dönüp arabanın tekerinin önüne taş koydum. evet, yaptım bunu. adamlar ar-geye yüz milyonlarca uero para harcıyor ama benim içim rahat etmiyor işte. kolsuz el freni mi olur lan? adı üzerinde...
teknolojiye güvenmeyen bütün insanlara, yani bize şu şarkıyı armağan ediyorum;
Seni çılgın hadi oradan
Seni sevdiğimi de nerden çıkardın
Ne vücut ölçülerin ne masum güzelliğin
Beni hiç mi hiç alakadar etmiyor.
