bazı fakirlerin kendilerine dahi itiraf edemedikleri korkunç gerçektir.
bak şimdi zengin o kadar çalışmış para kazanmış haliyle ve zengin olmuş. bu mantığı fakirler üzerinden yürütürsek, fakir para kazanabilmiş mi? no haliyle zengin de olamamış. sonuç ne? demek ki çalışmamış. her şey kabak gibi ortada. zengin gecesini gündüzüne katacak, yetmeyecek bir de bu fakirlere iş verecek. sonra fakir çalışmadan duygu sömürüsü yapacak, yardım isteyecek.
anlamadığım şey, bir fabrikatörün oğluyla bir amelenin oğlu aynı şartlarda mı yarışıyor? neden ikisi de aynı muameleyi görüyor parasal olarak? ikisinin de durumları ve yetileri aynı mı? neden kolejler devlet okullarından daha başarılı?
zengin olduğu konusunda hem fikir olduğumuz kişinin, nefret söylemidir.
yazıklar olsundur.
cebinde parası yoktur ama gönlü zengindir.
cebinde parası vardır ama beş para etmez insandır.
ne zenginler biliyorum, yıllar önce arsaları babasının evi gibi çevirmiş, sonra yıllar önce gitmiş tapu çıkartmış, şimdi arsaya arsa demiyor. ev yapıyor, rezidans dikiyor.
demek ki neymiş! fakir insan kimsenin hakkını yememiş.
