aile reisi: asgari ücrete 12 saat mesai yaptıktan sonra eve geliyor. canı çıkmış garibimin çucuklara birşey götürememenin mahcubiyeti eşliğinde çocuklar sarmasa, eşi sohbet etmek istemese bir aksilik çıkmasa da bir iki lokma birşey yeyip uyuyayım ki yarın asgari ücretimin hakkını fazlasıyla vereyim derdinde.
ailenin sultanı: akşama kadar çocuklar ev işleri derken iyice bunalmış dört gözle eşini bekler. eşi gelince biraz sohbet etmek belki evinin önünde bir tur atmak ister her gün aynı hayal ama yine aynı hayal kırıklığı. bezmiş olan adam eve gelir yemek yer ve uyku. kızar biraz duruma hayalleri her günkü gibi yıkılmıştır ama yine de içten içe hak verir adama.
çocuklar: okul iyi geçmiştir annesi ellerinden tutar babasının yanına götürür ve eşine çocuklarının başarısından sevinçlerinden bahseder baba bey sadece aferin der. aslında çok şey demek ister ama hayatı boyunca ezilmiş sömürülmüş bir adam duygularını ifade edemez. çocuk da biraz kızar ama affetmez annesi gibi büyüyünceye kadar.
hapisten bile zor bir hayat sanırım hayal bile kuramıyorsun hiç yoktan hapiste tahliyeden sonraki hayatın hayaliyle yaşıyorsun...
