fakir olmak = öğrenci olmaktır.....
hiç bir zaman paranız olmaz olduğunda da yetmez elin kızları onu alır , bunu alır , gezer , tozar !
peki sen fakir olan mal gibi bakarsın!
okul dönemine kadar;
Sokakta arkadaşların dondurma almaya giderken senin canım sıkıldı yalanını söyleyip eve çıkmandır.
ana sınıfı dönemi;
anasınıfına gidemeyip evde büyük anne yada büyük babadan alfabeyi öğrenmeye çalışarak vakit geçirmektir.
ilkokul döneminde;
sınıf ortamında herkesin kırk çeşit ayakkabısı varken senin sadece bir okul sezonunu geçireceğin ayakkabının olmasıdır.
Sınıfta gezilere gidilirken senin katılamayıp, gezi sonrası yapılan ilk derslerde görülen yerlerin muhabbetini çekmektir.
beden eğitimi derslerine 4 sene boyunca aynı eşoftmanla katılmandır.
bir haftasonu 19 mayıs çalışmaları için okula çağırılırken, o 4 sene boyunca giydiğin eşoftmanla sabah 7 de seçmelere gidip, beden hocasının seni seçmeyip geri yollamasıdır.
beslenme tenefüslerinde dürüm almak yerine haftalık sana verilen 2 lira ile onu 4 e bölüp hergün simit alarak,onu kuru boğazda yuvarlayıp, cuma günü beslenme için birşey alamamaktır.
lise döneminde;
okul dışındaki aktivitelere yeni yeni katılmaya başlayıp,ortamdan bi haber olarak pot kırmamaya çalışmaktır.
hobilerimin neler olduğunu düşünürken şu zamana kadar o alanda hiçbirşey yapmadığını fark etmektir. Böylece hayatta bir şeyler için geç kalındığının anlaşıldığı ilk dönemlerdir.
convers in kanser gibi yayıldığı ve giymeyenin hor görüldüğü vakalara sebebiyet vermek.
manita ayağına kız kaldırırken senin elizabeth e devam etmen.
üniversite döneminde;
sanayinin ortasında bir yurda yerleşip 6 gün sabah akşam damperci sesi dinlemek.
ders aralarında para yokluğundan kızlarla kantine kadar gidememek.
öğrenim hayatın boyunca ders çalışmayı öğrenemediğin evde, üniversite hayatında sabah akşam ders çalışmayı öğrenmek.
notlarla sosyal hayatın ters orantılı olduğunu öğrenmek.
arabayla gezmek yerine, mideye konacak yakıtı ay sonuna kadar hesap etmeye çabalamak.
parti ortamlarına akmak yerine,zaten sosyal hayatı yakalayamamış biri olarak sabah akşam çalışmaya azimle devam etmek.
insanın başına gelebilecek en kötü şey.. utanıyorum fakirlerden o ne öyle ya! yok metrobüse binerler, yok minibüse binerler.. arabamı servise verdiğimde yanlışlıkla bir bineyim dedim aman tanrım o ne ya.. o my god nidaları eşliğinde ön camdan atladım aşağı o ne öyle.. pis fakirler yaşamaya hakları yok..
arkadaşların bisikletleriyle fırıl fırıl dönerken onları oturduğun duvarın üstünden içli içli seyretmek, "bi tur biniyim mi amcoğlu" nu çokca telafuz etmektir.
eti kurbandan kurbana yemek, ayakkabıyı parçalanana kadar giymek, sobanın yandığı tek odada ailece koyun koyuna uyumaktır.
mc donalds'ı burger kıng'i bilmemek, komşunun yada bir akrabanın küçülmüş kıyafeti ile gitmektir ilk buluşmana. sevdiceğine üç kuruşluk bir gümüş kolye alabilmek için hafatalarca para biriktirmektir.
bilgisayarı internet kafede tanımaktır.
çocuklarının her istediğini alamamaktır, "paramız yok yavrum'u" sıkılmadan söyleyebilmektir evladına.
gururlu olmak, paylaşmayı fedakarlığı bilmek ufak tefek şeylerle mutlu olabilmektir.
victoria secret hatunlarını ancak televizyonda görürsünüz. asla onların tadına bakamazsınız. gazetede veya televizyonda o hatunlardan birini sevgilisi ile görünce; bu hatun bu lavukta ne buluyor dersiniz. söyleyim çoğunlukla para buluyor.
