fakir olduğum yılları unutmadım! ne çok ağlamıştım, annem ağladığı için ağlamıştım... annem hasta olduğu zamanlar doktor bulamadığımız için ağlamıştım. odunumuz olmadığı için, fakir olduğumuz için ağlamıştım. fakirlik başa bela. fakir olanlara insan muamelesi yapılmıyor. fakir olmak suç mu ne? yoksa benim kaderim mi?
fakirlik kimine göre annesi ile yeteri kadar vakit geçirememiş ya da hiç görememiş, kimine göre oturabileceği evi olmayan, kimine göre kendisini seven biri olmayan, kimine göre arabası olmayan, kimine göre çocuk sahibi olmayan, kimine göre bilgisayarı olmayan, kimine göre...
hayatta bazısına iyi imkanlar sunulur ki onlar şanslı doğanlardır, bazısına iyiyi bırak imkan bile tanınmaz işte bu durumda kişi imkanlarını kendisi yaratmalı hatta bu uğurda dişini tırnağına takıp çalışmalıdır.
kader değildir yani.
suç da değildir.fakir zaten zor durumda, bir de ne suçu?
fakirlik kıstasının nelere göre alındığını baz alarak cevaplanabilecek soru. her insanın eşit olamayacağı, başka bir tabirle her insanın birbirinden farklı olduğu muhakkak. bu nedenle herkes her şeye eşit ölçüde sahip olamaz, çünkü onu yeteri kadar tüketemez, kontrol edemez veyahut üretemez. ancak her insanın doğal olark sahip olması gereken eğitim, sağlık, yemek ve barınma hakları vardır. işte bu konumda her insanın belirli bir standardı olmalıdır, bunların karşılanmasında kaderden bahsedemeyiz, daha çok insanın yarattığı sistemlerin bencilliğinden, sinsiliğinden ve sömürüsünden bahsedebiliriz. burası daha çok insanlığın elindedir.
hem kader hem de suç sayılabilir. çünkü insan hatılarının sonucuna bazı sebeplerden dolayı katlanmak zorundadır. adam gidip de kumarda donuna kadar kaybederse bu onun suçudur.
tabiki kaderdir. bununla ilgili bir çok hadis vardır örneğin :
allah, malı sevdiği kimseye de sevmediği kimseye de verir. fakat imanı yalnız sevdiği kimselere verir. allah kime imanı vermişse mutlaka onu sevmiştir"(bk. kenzul-ummal, 2032).
