Karnım tok, sıcak yatağımdayım benden fakirleri var , babam inşaat işcisi. Yani bu ülkenin alt kademelerinde. Kişi başına düşen gelirin binlerce lira altında maaş alıyor. Ama yaşadığımız semte göre durumumuz iyi kaçıyor. Ben fakirsen bunlar ne diye sorup, şükrediyor insan.
Zengin insan yoktur, herkes fakirdir taki fakirliğini anlayana kadar. Zenginlik fakirlik maddi olarak ölçülmemesi gereken şeylerdir kanımca. Fakirlik genelde düzenli olarak yoksunluk çektiğinizde baş gösterir. Yani hayatında magnum görmemiş bir çocuk babam bana magnum alamadı biz çok fakirdik demez.
Sene 2004 ozamanlar 4. Sınıftayım annemle babam şiddetli gecimsizlik yüzünden ayrılmış ikiside birbirinden uzak şehirlerde yeni hayatlar kurmuştu annemin yanindaydim haliyle hakkini yiyemem çok uğraştı zavallım çok yordum kendisini çok kadıncagiz işçi maaşıyla büyüttü bizi. Hiç unutmam bi gün okulda duyuru yapıldı yarın trafik parkına gidilecek akülü araba falan sürülecek diye ailenizden para alın dendi nasıl heycanlandim anlatamam hayatımda hiç akülü arabaya binememistim zaten dogdugum şehir köyden bozma olduğu için böyle şeyler oraların en zengin insaninda bile olmazdi e haliyle büyük şehirde bu iş trafik Parkı gibi bir fikirle ticarete bile dökülmüştü heyecandan ayaklarım titreye titreye eve kostum anneme müjdeyi verip para isteyecektim tam içeri girdim konuyu anlatacaktim ki annemin ağladığını gördüm noldu demeye en basit cevabı aldım tabi-yok bişey oğlum kalktı ve yatak odasindaki komidinde zor günler için sakladığı bi kaç çeyrek altını cebine koydu sen anneanneni üzme ben gelirim birazdan deyip çıktı anneannem telefonun başında bağıra çağıra biriyle konuşuyordu anladigim kadariyla birine borcumuz varmış ve bizim haberimiz yokmuş onada anlatamadim tabi akülü araba nedir bilmezki dedim kendi kendime.bilsede para olsa neden altınlari bozsunlar ki diye düşündüm galiba tam hatirlamak zor ama alamadim işte o amk birkaç lirasını.
Ertesi gün trafik parkına gidildi ve küresel sermayenin ne kadar boktan bişey olduğunu ilk orada anladim sadece 1 dakikalık akülü araba turu 2004 yılında 4tl gibi bir fahiş fiyatla sunuluyordu arabaya binemedim tabi fakat binen birileri vardı daha dogrusu doğrusuherkes bindi özellikle birisi.
Gizemmm hayatım boyunca o suratı unutamam okadar çok tur attıki eglenmekten gülmekten yüzü kızardı ayının ulan ne kadar mutluydu be çocukluk işte köşeye cekildim oturdum gizem i izledim aglayamadim yapamadim kimseye param yok diyemedim kimseye bişey demeden öylece gizemi izledim suratımdaki ifadeyi anlatmaya Kelimeler yetmezdi gizem her tur için adeta bir servet ödüyor bense onu izleyerek sadece iç geçiriyodum bi süre sonra sıkılmış olacak ki indi ve parkın içindeki büfeden dönemin en pahalı dondurmasindan aldı Viral olmasin hani şu uzun portakallı vibratorden bozma bokumsu şey bari bi dondurma alacak param olsaydı be dedim kendi kendime sonra elimi yüzüme koydum neyse annem üzülmesinde... diye düşündüm.
Şu an 24 yaşındayım ve o dondurmadan hiç yemedim ben hiç akülü araba sürmedim ve o gün parasızligin nasıl bişey oldugunu anladım.
Fakirlik mi? Bir çocuğun en az onun kadar masum olan başka bir çocuğa bakıp iç gecirmesidir. Bir annenin gözyaşı, güzel olması gereken bir anının hayat dersine dönmesidir.
Zordur usta çok zordur
Edit: şunu bile eksileyen beyin kimse o kafayı istiyorum işte.
