bencil insanlardır. aile bağını kuvvetlendirmek ya da anne babası torun sevsin diye karın tokluğuna yaşadıkları halde çocuk yaparlar. küçükken hiçbir şeyin farkında olmayan çocuk okula gittiği andan itibaren ezikleşir. arkadaşlarının elde ettiklerinden mahrum kaldıkça yaşama sevinci azalır, özgüveni yıkılır. böyle erkeğin sevgilisi olmaz, olsa bile öpüşürken zengin ve havalı erkekleri hayal eder. kızlar ise ayna karşısında mal mal hareketler yapıp resim çekilirler, zekaları gelişmemiş olur.
en güzel okullarda okutman şart değil; istediği bisikleti alamayacaksan, cebine harçlık koyamayacaksan, sağlıklı besleyemeyeceksen, doğduğuna pişman edeceksen çocuk yapma!
ufaktım, fırına yollanmıştım yine ekmek almaya. gittiğimde orta yaşlı bir adam daha vardı içeride. 5 çocuğu varmış, bakamıyormuş. ekmeği bedavadan verdi ama sordu tabii fırıncı neden bu kadar çok çocuk yaptın diye.
''garibanın başka eğlencesi mi var abi'' diye cevap vermişti adam, öyle de gitmişti.
halbuki ben sana sevişme demiyorum, korun diyorum. o zamanın sağlık ocaklarında bunlar anlatılıyordu insanlara ama öğrenmek isteyen kim?
Zengın fakır her aıle bır cocuk ıster ama amac o cocuga bakabılmek. Cocuk yap yapma demıyoruz ama bakamayacagını bıldıgın halde 10 tane de cocuk yapma.
