fakirlerden başka kimsede olmayan zenginliktir. gerçi, bunu sadece fakirler böyle bilir ama olsun yine de kimse aksini söylemez, fakirleri üzmemek için bu genelleme kabul edilir.
ekmek alacak 3 kuruş parası olmadığı halde, olsun benim gönlüm zengin buna da şükür repliğini ağzından düşürmeyerek geleceğe umutla bakar. gönül zenginliğinin bir halta yaradığını, toplum içinde yer bulabilmenin ancak böyle olabileceğini düşünür. ancak toplumun diğer kesimi, onlara gönülleri zengin diye değil, acıdıkları için aralarına alırlar.
fakir kimselerin, gönül zenginliğinin boş olduğunu ve bir an önce götlerini kaldırıp para kazanmaları gerektiğini öğrenmeleri gerekir. aksi halde, her şey için geç olabilir.
gerçekten vardır bu. herşeye istediği an ulaşan, bir süre sonra bıkar. hayatta bir emeli kalmaz insanın. zengin sınıfındaki bireyler rahat yaşıyorlar, istedikleri oluyor. ne isteseler yanıbaşlarında, elde ediyorlar. ee ne kaldı geriye? ne için yaşayacaksınız? ne için sabredip, nasıl küçük şeylerle mutlu olacaksınız?
işin kötü yanı bu insanlar zengin olduklarından fakirlerin durumunu görmemezlikten geliyor.
dünya malı gelip geçicidir sonuçta. gönül zenginliği olsun da, gerisi kalsın. dünya kadar malın olduktan sonra, mutlu olamayınca ne fayda, değil mi?
