''zengin ama en azindan yuzumuze vurmuyor, gorgusuzluk etmiyor, zenginligiyle barisik degil, ben de zengin olsam (ki deli gibi olmak istiyorum) aynen boyle olacagimdan buna musamaha gosteririm'' kafasi.
bir kere, sunda anlasalim: zengin mengin olmayacaksin. bunu kabul et, bununla baris, bir kafan rahatlasin.
hadi diyelim oldun. o zaman da 'elalem ne der?'' gibi bir cekincen olmayacak. el ve alem'in ne dedigini kendisine mesele yapan adam zaten zengin olamiyor. zira zenginlik, kural olarak, el ve alem'in diyecegi kotu seyleri sineye cekebilmis olanlarin, sineye cekilmeyi gerektirecek kadar kotu seyleri duymayi hak ve garanti edecek seyleri yapmis olanlarin ulasabildigi bir statu. adam zengin olduysa 'luks araba ile gorunerek gorgusuzluk etmis olmak'tan cok da buyuk ahlaksizliklara imza atmis, atabilmis, atacak oluyor. butun zenginler ayni gerekceyle 'zengin'se aralarinda secici gurmelik yapmak lukslerin en buyugu olmuyor mu?
yani sunu diyorum: zengin denen sey senin nisbi ve gercek anlamda fakir olman, fakir kalman sayesinde zengin oluyorsa 'yuzune vurmamasi' ne anlam ifade ediyor? ''tecavuz ediyor ama en azindan sevgilim gibi davraniyor'' avuntusu degil mi bu? neyi neye ispat ediyor?
esitsizlige yonelik muhalefet ve itirazin temeli de bu tip 'nominal' ya da 'goreli' farkliliklarla degil de, bu farkliliklari yaratan esitsizligin kural haline getirilmesiyle alakali degil mi? esitsizligi dogal 'hal'ler ve 'durum'lar olarak isimlendirip bunlara uygun ahlaki sekil sarti kosmak, bu sartlara da 'gorunur'de uyani kutsayip, olumlamak neye hizmet ediyor?
eski ve yeni liberal iktisat teorisinin de muhafiz ve hafizlari hep bu 'esitsizlik standardi'ni bayrak edinip ''tamam, belki daha avantajli konuma geciyorlar ama verdikleri hizmetlerle (teknoloji, istihdam, gelire oranlanmis alim gucu, genel refahtan anlasilan bir takim politize edilmeye musait demografik birimler) geri donus de yapiyorlar, o halde 'zengin' kotu degildir. zengin dostunuzdur arkadasinizdir. eskiden iphone alamiyordunuz, zengin sayesinde simdi alabiliyorsunuz. demek ki, mesele aslen esitsizlik degil aradaki 'fark'tir, o da zamanla toparlar, moparlar'' demiyorlar mi?
friedman, krugman ve sakirtleri birbirini birbirinden yaratan 'zengin-fakir' ayrimini boylelikle derecelendirilebilir bir ahlak terazisinde temize cekmiyorlar mi? sen de sirf bir sekil ve adab standardini tutturdu diye bu polisli, jandarmali, hapisli, kislali, okullu, medyali, camili, havrali ideolojinin bordrolu, primli, kursulu, nobelli duzenine alkis tutup goygoy cekmis olmuyor musun? sirf zengin -oldugu halde- 'fakir' gorundu, gururunu oksadi diye?
'sayginlik'i tek temel birim yapan bir toplum'a ve degerlerine de bu denli biat etmisken, yani sozde degil ozde elit'in allahina canak acmisken, ahlak mahkemenin tek olcutunu davranis ve psikoloji sahasina hapsetmisken hangi iktidara nasil bir muhalefetten soz ediyorsun?
nefsine hakim olan insandır ki çok zor bir durumdur bu eğer kişinin içinde bir art niyet yoksa (ticari kaygılar, bu şekilde görünüp aslında islam'a uygun olmayan her haltı yemek) bu durumda kişi maddeye değil onu yaratana sarılmış ve bu şekilde hayatını idame ettiriyorsa ve buna da inanılıyorsa bu yanlış değildir ve gerçekten saygı duyulasıdır.
örneğin kişi zengindir ama elindeki bu zenginliğin allah'tan geldiğini bilip bu uğurda çalışır, allah'ın emrettiği şekilde insanlara yardım eder faydalı olur, fakir gibi yaşaması ise nefsini dizginleyen birinin yapabileceği bir durumdur. en büyük saygıyı hak eden vasıfta bu dur.
Bu şekilde görünüp bundan ticari kazanç elde edenler elbette bunun dışında tutulmalıdır, sonuç olarak herkes yaptıklarının hesabını verecektir.
