iran'dan Anadolu'ya geldiği için Acemî denilmiş olan Osmanlı Devleti'nin ikinci şeyhülislâmıdır. Doğum yeri ve târihi bilinmemektedir ama 1460 târihinde Edirne'de vefât etmiştir.
Fâtih Sultan Mehmed döneminde Kuran'daki ayetlerden ve bunların harflerinden, sayılarından yararlanarak insanların geleceğinden söz etmek, bir savaşı ona göre yorumlamak, bir hastalığın çözümünü bu yolla aramak, basit Hurufi işlemlerden olup, yine dönemde üstün bilgileriyle hurufi alimler sultanın gözüne girmişlerdi. Fâtih, sarayda onlara bir de oda tahsis etmişti. vezir Mahmûd Paşa sultanın hurufiliğe verdiği değeri görünce Fâtih Sultan Mehmed'e bir şey söylemeye de cesaret edemediğinden çareyi Fahreddîn Acemî'de bulmuştur. çıkarılan fetva sonucu dini meseleleri tartışmak bahanesiyle çağırdıkları hurufi alimlerini üç şerefeli cami avlusunda diri diri yakmışlardır. hatta şeyhülislam herhangi bir askerin yapacağı işi kendisi yapmak istemiş, ilk ateşi ben yakacam deyip ateşe üfürürken sakalı tutuşmuş ama gene de üfürmekten, ilk ateşi bizzat kendisi yakmaktan geri durmamıştır. devamında yurt çapında ne kadar hurufi varsa toplatılığ kazılan çukurlarda toplu halde yakılmışlardır. (bir diğer rivayete göre alimler üç şerefeli cami'de toplattırılıp sonradan kazılmış olan derin bir çukurun içindeki dev ateş gölüne atılmışlardır. )
