kimsenin kimseyi zorla soktuğu yok doğru ama; ilk bu facebook patladığı zaman ben açmamıştım, en son direncim 2010 mart ayında kırıldı, herkes aç aç bilmem ne derken kendimi facebooka resim yüklerken buldum. gezindim falan arkadaşlarımın profillerinde 5000 arkadaş, hepsinin ilişkisi var falan (yok lan aslında ilişkileri falan allahın sapları, hata onların 5000 tane bile arkadaşı yok) nese gel zaman git zaman gezi turunda 1 kere muhabet ettiğim tur rehberine kadar tüm arkadaşlarım beni buldu... şaka maka psikolojim bozulmaya başladı aq, durmadan insanların gerçek yüzünü görüyorsun garip garip yazılar falan yazıyorlar oraya buraya, geçmişimden utandım aq. ben kimlerle takılmışım diye, direk dondurdum facebookumu. o an anladım ki tüm arkadaşlarım beni aramaz sormaz oldular. msni açıyorum, eskiden 150 kişi online olurdu, şimdi 5i gördüğümde gülücükler atıyorum mutlu oluyorum. bunu fark edince açtım facebooku 400 kişiden 45e indirdim kişi sayısını ve o an anladım huzur oymuş. şimdi her gün görüştüğüm çocukluk arkadaşlarım, bir kaç tanede üniversite arkadaşım, ailemden bireyler, 3 4 tane dışardan insanlar ekliler, ha bir kaç tanede yurtdışından tanıdık arkadaşlar(1 tanede sözlükten ekli olan var *) ..mutluyum işte ben böyle sözlük, gerçekten facebook sahibi olsa da olmasa da insanlardan götürüsü var. bir kere artık insanlar, özlemlerini dindirmek için arkadaşlarıyla buluşmuyor ki, buluştuğunda foto. çekip facebooka koymak için buluşuyor, ergen kızlarımız, bir sürü şair tanıdılar, abazan gençlerimizin gözleri bayram ediyor. artık yeni doğan bebeğe bile facebook açtıklarını gördüm.
allahtan sevgilim yokmuş. çünkü bu facebook sayesinde arkadaşımın iki sevgilisi de başkaları tarafından götürüldü. evet abazanlığın en güzel yönü bu olsa gerek.
özel hayatın laçkalaşması, ki insan ilişkileri zaten yeterince kaypakken.
sevginin basit yorumlarla bütünleşmiş olması.
insanları artık düşüncelerinin değil profillerinin temsil etmesi.
fotoğraflara aldanıp çabuk bitip çabuk başlayan ilişkiler.
samimiliğimizin gidişinin resmi facebook tur...
dışarıda bir hayat olduğunu bilme,telefonla arayıp sorma alışkanlığı,ilişkiye başlama samimiyeti,ilişkiyi yüz yüze sonlandırma olayı(facebooktan bir mesajla ayrılan insanlar var.)
O kadar çok şey paylaşılabiliyor ve okadar büyük hedef kitlelere ulaşılabiliyor ki kullanmasını bilene...Hayatımızdan her şey birşeyler götürüyor zaten.o da götürse nolacak paramı ödüyorsun diye sorarlar adama..
sanallasan insan bir cok seyi bir tusun ardina koyar ve gercegi görmek istemez ,
gercek samimi insan ise sanal olmaz , her yerde kimligini ve karakterini belli eder .
kendi arkadaşlarını ikinci plana atmak. hep başkalarına çalışıyoruz orda, bize ne kadar yabancı insan varsa onların egosunu besliyoruz. mesela bayram boyunca hiç açıp bakmamıştım, bugün bir açıp baktım. bir şey dikkatimi çekti, yüzlerce arkadaşım var ama duvarıma ''bayramın kutlu olsun'' diye yazan 3 tane adam yok. götürdükleri binlerce şeyden sadece bir tanesi, getirdikleri de var tabi: götverence fotoğraf yorumları, saçma sapan etiketler, hayatından bir kitap okumayan kişilerin entel dantel grup sevdaları....
benden pek bir şey götürdüğünü söyleyemem lakin 3 sene önce açtığım fake kız hesabın arada inboxına bakınca yurdum insanının aklını götürdüğünü söylemek mümkün.
edit: fake hesabın açılma sebebi: kıza pek rastlanmayan bölümümüzün facebook grubuna girip ufak çapta heyecan yaratmak.
Facebook'un amaçları doğrultusunda kullanamamak.Gerçek amacı paylaşımdır.Haberleşme,paylaşım,bilgi ve aklıma gelmeyen onlarca iyi yanı varken bizim ülkemizde hangi takımın kaç milyon sanal taraftarının olduğu hesaplanıyor.Ha tabi birde ilişkiler söz konusu.Kim kimle beraber?Kimin kaç arkadaşı var?Erkekleri bile kadınlaştırıyor.Özeleştiri yapmam gerekirse kısmen benide etkiliyor ve ciddi bir şekilde kullanmamayı düşünüyorum...
