şu ölümlü dünyada bir insanın başına gelebilecek en güzel nostaljik olaylardan bir tanesi. tabiki facebook sayesinde. özellikle yaşını başını almış ve ilk gazozunu açan insanı kaybeden biri için bunun keyfi bambaşka olur. ilk içilen gazoz unutulmaz. yeri çok özeldir. o gazozun tadı daha sonra içeceğiniz hiçbir gazozda bulunmaz.
ben mesela ilk gazozumu bir tekel bayisinden almıştım. daha çok küçüktüm. daha önce hiç gazoz görmemiştim. dolapta gördüm şişesini ve çok beğendim. elime alıp oynamaya başladım ta ki tekel bayisindeki tecavüzcü çoşkun kılıklı zontanın bana "açayım mı gazozunu" demesine kadar. ona gazoz dendiğini ve içildiğini ilk orada öğrendim. çünkü annem de bana bu konuda hiçbir şey öğretmemişti. olacaklardan habersiz olan ben adamın bu kibarca teklifini mecburen kabul ettim. adam gel şöyle arka tarafa dedi. yarma gibi bi şeydi ama gazozumu çok kibarca açtı. gazozu bardağa doldurdu ve bana içirdi. şimdi facebook'ta onu fotoğraflardan çıkarmaya çalışıyorum. ismini öğrenemedim dükkanını da kapatmış köyüne dönmüş. ama onun o gazozumu açarken ki kahkahaları ve silueti hayatta gözümün önünden gitmez.
