artizliğinden ödün vermemek pahasına facebook hesabı olmayan übermenschler kenara çekilsin.
"sen gelme lan ayı!" diye höykürmek istiyorum "sikerim cool tribinizi!" diye bağırmakla bağırmamak arasında kalmış bir ses tonuyla. (facebook'u kullanmayan naif mantıklı kitle, sen bu söylediklerimi üzerine alınma yavrum e mi?) hee ayrıca kullanacağım like, wall, comment, poke gibi tabirleri facebook'ta kardeş (kız) olarak kaydettiğim dedem bile biliyor, her ne kadar kardeşim olarak kayıtlı olduğunu farkında olmasa bile. (ne komiğim amk) yani diyorum ki sakın ola da "ayh comment ne ya hangi ülkede yaşıyorus hanki dili kullanıyos bis yorum o bikerem" falan olayına girme. girmek demişken, konuya bodozlama giriyorum arkadaş:
like tuşunun dahili ve (hatta) harici bedhahları bile dize getirecek manevi bir gücü var bence hocuzela. hemen örnekleyeyim: mesela bir gün komikliğin üzerindedir. hemen beynini kullanıp (ne de olsa bedava, niye hamallık edesin?) yaran facebook iletileri başlığına girer ve oradan bir tane seçip paylaşırsın wallunda *.. hatta biraz daha zekiysen ekşi sözlük'teki başlıktan seçersin. ve tıpkı başlıkta da vaad edildiği gibi "yarar" facebook iletin. çok marj bi karizma edinirsin arkadaşların arasında. böylece tüm ilgiyi de üzerine çekersin. gelsin layklar, komentler... ve muhabbetler dönmeye başlar o ileti altında. hatta her yorum sonuna asdfghjklşi eklersen de güzel bir kombinasyon yakalarsın, hem de 7 katına çıkarırsın eğlenceyi. bu eğlenceli dakikalar devam ederken arkadaşlarından bir tanesiyle uzar gider o yaran facebook iletin altındaki muhabbet. uzatma arkadaşım bu kadarı kâfi demek için ise on son yorumunu beğenmen kafidir. işte bir dahili bir bedhahın da canını okuma rehberi dersimizin de sonuna geldik. yarın kime, ne verirseniz verin bana ne ama mutlaka akşam uludağ sözlük'te klavyenizin başında olun efenim.
