hassiktir be rıfat abi nidası attıracak kadar trajikomik bir durumdur.
üniversitenin ilk zamanlarında, kızlar gerçekten veriyor mu sorusuna yanıt ararken, kaçak kablo bağladığımız wireless ağından facebook ta gezinmekteyim. o esnada öğrendim zaten. kızlar isteyince veriyor; notları.
neyse günlerden bir gün gene facebook ta dolaşırken tanımadığım, ancak profiline girdiğim kadarıyla evimize yakın bir yerde oturan bir adamın "napıyosun" diye mesaj atmasıyla stresli dakikalara ev sahipliği yapmaya başlamışımdır.
iyidir ama çıkaramadım?
-telefonun niye kapalı?
bu ne lan?! şaka mı derken cebimden kağıtları çıkardım, hoca dedi bu ne? dur lan bu başka bir hikayeydi. her neyse bir baktım telefon ciddi ciddi kapalı. lan dedim kahin mi nedir bu? sanal kahinle karşı karşıya geldiğimde ilk işim bu hafta fener ne yapar diye sormayı her ne kadar iç geçirdiysem de tuhaf bir durumun verdiği gerginlik ile elim ayağım alexis texas görmüş rıfkı abi gibi titremeye başladı, ne süzerdi be. neyse rıfkı abi boşaldıysan çık bu arada, sözlük kasıyor bunu okuyorsan şayet.
allah allah diyorum, ne yazsam diyorum, yazıp yazıp siliyorum. tabi o zaman görüldü diye bir şey yok. ölü taklidi yapsan gidecek ama insan merak ediyor. kimsin abi yazabiliyorum sadece.
cevap ise kanım dondu şerefsizim capsini verdirecek cinsten;
-baban ben aç telefonunu, dedi.
elim ayağıma dolandı resmen, balıkesir in çılgın eşeklerini izlerken yakalanan liseli gibi triplere girmeye başladım. neyse ki zar zor toparlanıp telefonu açtığımda ise babamın aslında arkadaşının hesabından bana yazdığı gerçeği ortaya çıktı.
ya manyak herif, konunun nereye gideceğinden bihaber hâlâ hatır soruyor, ben orada götüm götüm ediyorum adam neler peşinde. dedim zkerim böyle işi. poker de chip var mı dedim, konu kapandı.
