20 harflik alfabeleriyle kimi kastettiklerinin, nerde kastettiklerinin, ne demeye çalıştıklarının, ne istediklerinin, ne kaybettiklerinin belli olmaması durumudur. bir insan facebook a ağladığını neden yazar, özel mesajdan neden bihaber olur ki? ne düşünüyorsun yazan yere neden kirli çamaşırını serer ki?
bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne ..diye devam eden bi cümle gördünmü böle götüm götüm ilerliyeceksin abi ordan,çünkü ağır yaralı bir ablamıza denk gelmişsin demektir.
bide bunların kapak lafları vardır kendince yok ulaşılmazım yok arkama bakmam bıdı bıdı sen kimsin olm nie benim duvarımı kirletiosun siliyim desen olmaz bigün lazım olur silmeyim desen bakıp sinir oluıorum.örnek şu gibi mesela
sıla'dan vur kadehi ustam şarkısı paylaşılır. paylaşılırken de illa ki " iki satırlık adamları musallat ettik ömrümüze " yazılır. bu bahsettiğimi kızlar yapar genelde. altta da yorumlar " boşver burcucuğum, değmezmiş " gibisinden. işte bunu gördüğün zaman hesap dersin ardından çıkış...
ayrılık sonrası laf sokucu cümleler yazılırki yazan kişide o anki ruh haliyle, yazdıklarının ne kadar malca oldugunu anlamaz. sürekli söver, eleştirir. aa birde küçük iskenderi unutmamak gerek. bütün duvar onun şiirleriyle dolar. fotografları paylasılır üstüne saglam laflar yazılır. yani kısacası 21.yy 'ın en büyük salaklıklarından biri. ulen banane senin aşk acından.
bir yandan 'beni ektin, dinlemedin en sonunda k.çına tekmeyi yedin' şeklinde 'ç.kümde bile değilsin' temalı iletiler yazılırken, bir yandan da 'nolur geri dön, ağla ağla bir hal oldum' temalı şarkılar paylaşılır. anlam verilmez bu insanlara.
sıçtığı anı bile facebookta paylaşan yurdum genç kızının bir geleneğidir. bir de çektikleri acıyı satır değil, paragraflar halinde yazar bu tipler. sanki biri okuyacakmış gibi.
büyük bir çoğunluğunu ergenlerin oluşturduğu lakin yetişkin yaşta sayabileceğimiz insanların da çokça bulunduğu insan tipi. dernek açsalar milyonlara ulaşırlar bunlar. dünya yansa, bomba patlasa umurunda olmaz bunların, aşk acısından öte acı yoktur onlar için.
