iki yıldır yaşadığım ama bir eksiklik hissetmediğim hayattır. arada kelimatöre takılıyordum eğleniyordum ama onun da çaresini buldum, bir sürü sitede varmış meğer. etrafımdaki herkesin resmen facebooktaki hesabına bağımlı olarak yaşadığını gördükçe, esas hesabımı kapattığım için kendimi ayrıcalıklı hissetmemi sağladı. ne bağımlılıkmış yahu.
edit: şimdi aklıma geldi sözlük, ayrıca da sırf arkadaş sayısı yüksek görünsün diye önüne geleni deli gibi profiline ekleyen ama aynı sınıfta karşılaştığında selam vermeyen tiplerle hiç olmazsa arkadaşmış gibi görünmekten kurtuldum ya, var mı daha rahatı?
"bildirim var mı?" merakından bile pc başında harcanan on dakikanın, pencerenin önüne kuş yemi dökmek gibi daha güzel ve anlamlı işlere insanların vaktini harcayabilecek zemin oluşabilirdi.
Bundan 5-6 sene öncesine kadar milyonlarca kişinin yaşadığı hayat iken şimdiler de çok az kişinin yaşadığı hayattır. Gayet zevklidir aslında. facebook'dan daha başka vakit geçirecek yerler olduğunu anlatır insana.
ben şahsen facebook kullanıyorum fakat arkadaş listemin yüzde 90'ı gizli. herif bir giriyor aga, sabahtan akşama kadar ben diyim 10, siz diyin 20 tane paylaşım yapıyor. hiçbiri de sübhanallah'lık değil, deli oluyor insan. ben de gün içerisinde birden fazla paylaşımını yakaladığım insanları gizlemek suretiyle yok ettim ortalıktan.
facebook'a da girmeme pek gerek kalmamış oluyor. bi zik görebildiğim yok çünkü. göremediğimden dolayı paylaşamıyorum da.
