mikael akerfeldt bu şarkıyı kızına armağan etmiş gibilerinden bişeyler duymuştum vakti zamanında. lakin sözlerini incelediğiniz zaman kızıyla pek de alakası olmadığını görüyoruz. belki de kızının ilerde bir melinda olacağını düşünerek yazdı, bunu bilemeyiz. ancak bildiğimiz bir şey var ki o da bu şarkının muhteşem bir yumuşaklıkta akması ve harika bir geçişle sertleşmesi. tıpkı to bid you farewellde olduğu gibi. mikaelin hayatını incelediğimiz vakit, önemli geçiş noktalarında harika eserler ortaya koyduğunu görebiliriz. aşk acısını tattığı morningrise albümü, evliliği tattığı my arms your hearse dönemi, çocuk sahibi olduğu still life dönemi gibi...
bu şarkıyla ilgili kişisel bir dip not da düşmek isterim ayrıca, her ne kadar subjektif olsa da buraya yazarak borcumu ödemek istiyorum. vakti zamanında bir eski sevgilim bu parçayı dinlemiş, ve farklı bir yeteneğini kullanarak bir face of melinda tablosu yapmış. bu tablo hayatımda gördüğüm en güzel ve anlamlı portrelerden birine dönüşüvermişti bu şarkıyla beraber yapıldığını öğrendiğim anda. gerçi ayrıldıktan sonra ne bok olduğunu öğrendik arkadaşın da, yiğidi öldürüp hakkını yememek lazım, şarkıyı dinledikçe tabloya içli içli bakası da gelmiyor değil insanın... bu da böyle bir anımdır.
iş bu entryden çok daha fazlasını hakeden dünya dışı varlık opeth şarkısı. çaresizlik, aşk, karamsarlık, o ince ses, gitar ve sonsuzluk; face of melinda.
kahramanımızın binbir güçlükle gelip sevgilisini en sonunda görmesini anlatan opeth şarkısı.
şarkı başlar ve
"by the turnstile beckons a damsel fair
the face of melinda neath blackened hair"
bölümü, binbir zorluktan sonra, görünen sevdiceğin yüzünün nasıl acıları unutturduğunu anlatır insana.
lakin sevdicek bilmektedir asla kahramanımızla birlikte olamayacağını. zira tanrıya verilmiş sözler vardır. bu yüzden sevdiceğin yüzü solgundur, gözlerinde erkeğini görmenin coşkusu yerine hüzün vardır. kahramanımız melinda'nın elini tutar, ve onunla gelmesini söyler, ama melinda bunu yapamayacaktır.
but baffled herself with the final line
"my promise is made but my heart is thine"
sözümü verdim, ama kalbim seninle der melinda, ve bütün sevinci bozar bizim protagonistimizdeki... hüznün başlangıcıdır işte bu. ve şarkının bitişi...*
edit: ve kahraman melindayı doğrar. for further details please (bkz: serenity painted death)
tam dinledigim sirada sol frame de görmem sonucunda dumura ugramama sebep olan sarki. burada ilahi biseyler var sanirim. insani icine cekip ruhunu garip bir konsantrasyona sokuyor ayrica. hani sarkiyi yasamak diye birsey vardir ya,iste o yasamaya layik ender sarkilardan birisidir.
''..my soul released a fluttering sigh..'' filan diyor bu şarkı.. bi kafalık canın var, onu da alıyor işte.. umudun varsa bozdur harca, ay başını çıkar, paran yatsın da kendine şahane bir ölüm planla diyor.. ölmeye bile para lazım diyor.. diyor.. diyor diyor.. ne diyor?! ****
eğer sözleri irdelerseniz bir başı ve sonu olduğunu anlarsınız. yani albümün tüm sözlerini birleştirdiğinizde (bkz: still life) tüm sözlerin küçük bir hikaye oluşturduğunu görürsünüz. bunu diğer albümlerde de deneyebilirsiniz :)
daha ilk notasından melodisi kalbinize saplanan opeth şaheserlerinden *mikael akerfeldt'in kusursuz clean vocali şarkı boyunca sizi büyüler. 4:24'de ise dönüm noktası yaşanır. zira bu kısımdan sonra terkedilen aşığın melindaya olan kırgınlığını ve kızgınlığını ihtirasından ötürü brutal vocal yerine farklı bir şekilde gösterdiği düşünülebilir. *
by the turnstile beckons a damsel fair
the face of melinda neath blackened hair
no joy would flicker in her eyes
brooding sadness came to a rise
words would falter to atone
failure had passed the stepping stone
she had sworn her vows to another
this is when no-one will bother
and conceded pain in crumbling mirth
a harlot of god upon the earth
found where she sacrificed her ways
that hollow love in her face
still i plotted to have her back
the contentment that would fill the crack
my soul released a fluttering sigh
this day fell, the darkness nigh
i took her by the hand to say
all faith forever has been washed away
i returned for you in great dismay
come with me, far away to stay
endlessly gazing in nocturnal prime
she spoke of her vices and broke the rhyme
but baffled herself with the final line
my promise is made but my heart is thine
