kişileri genellikle hayvan, bitki ve cansız varlıklar olan, ders verir nitelikli, kısa masalımsı öykülere verilen ad. siyasetnamelerde çok kullanılırdı bu örneklemeler.
Latince'de hikaye anlamındaki "fabula" kelimesinden gelen, ders verme amacı güden manzum öykülerdir. Kahramanları genelde hayvanlardır. Teşhis ve intak sanatından yararlanılarak yazılır. Basit ahlak ilkelerine ve insanların kusurlu yönlerine değinilir. Giriş, gelişme, sonuç ve ders olmak üzere dört bölümden oluşur.
Doğu ile batı'nın kültür bakımından birbirinden çok farklı olduğunu gösteren en iyi yazı türlerinden biridir. Doğu'nun kültür bakımından çok daha ağır bastığını okuyacağınız birkaç şeyle anlarsınız.
insan dışındaki varlıklara insansı özellikler vererek, başlarından geçen olayların bir ibret dersi verilecek şekilde anlatıldığı kısa manzum hikayelerdir.
fabl türünün ilk örneklerini hint edebiyatında beydeba, yunan edebiyatında aisopos ve fransız edebiyatında la fontaine vermiştir.
şöyle bir çeşit,
"insanlar arasında cereyan eden olayları hayvanlar bitkiler ya da cansız varlıklar arasında geçiyormuş gibi göstererek bu yolla insanlara ahlak ve ibret dersi vermek örnek göstermek ya da bir düşünceye güç kazandırmak isteyen..."
masaldır. *
tarihçesine bakıldığında hint edebiyatında beydeba, yunan edebiyatında hesidos, fransız edebiyarında la fontaine' in ilk örneklerini vermiş olduğu türdür.
Aisopos'un kurucusu sayıldığı, daha sonra Fransız yazar La Fontaine'nin geliştirdiği edebiyat türüdür. Hayvan masalları olarak da bilinir. Kişileştirme ve intak (konuşturma) sanatlarının yaygın olarak kullanılması söz konusudur. Yaygın kişileştirme metafora da yol açmış olur. Öğretici tarzda yazılan ders veren tür olarak da bilinir.
şimdi ezop olsun la fonten olsun bu tip şahsyetsizlerin abi ben bi kant alayım * bahanesiynen kave ye gelip,bizlerin * kendi aramızdaki muhabbetleri yalan yanlış not alarak sağa sola satmasıdır. ha ondan sonra ünlü olur edepsizler sosyetik hatunları götürürler.biz yine fıss.tilkiymiş ne tilkisi lan...
