sayılı yazarlardan, evet evet kaç bin yazar arasından sayılı bu adam. o yazarsa biz değiliz.
sözlükte kaç kişi başkaları da iyi yazabilsin diye çabaladı?
kaçımız bir konuya kafa yorup, usta bir kalemle anlatabilmenin derdine düştük?
kaçımız daha iyi yazabilelim diye hevesle kitap okuduk?
biz yapamadık o yaptı,
biz yazamadı o yazdı,
bizim aklıma gelmedi onun geldi.
hem güldürüp, hem de içinizi cız edebilecek bir yazar.
ama burası uludağ, ne yazık ki emeğe saygı göstermemeyi ve iyi yazarları kovalamayı çok iyi beceriyoruz. bu adam da giderse yakında şaşırmam. hangisi kaldı ki zaten.
büyük adam. arkadaş, dost canlısı. keşke etrafımı hep böyle adamlar kaplasaydı. hayat o zaman çok daha başka olurdu. seni tanıdığıma sevindim kardeş. yüzün hep gülsün, neşeli günler.
selam ben muhabbete selamsız giren adam(güzel nick olur bundan haa hem ironik, ''selam ben muhabbete selamsız giren adam'' neyse fazla uzunmuş vazgeçtim...)
ne haber dostum???
içimde bir şeyler yazma isteğime karşı savaş açtı yorgunluğum, hangisi kazanacak öngöremiyorum? zaman ilaçmış öyle dediler bana?? ''herkesi öldürmüyor mu nasıl ilaç bu'' diye sordum. ''fazla alınan ilaçlarda öldürmez mi??'' dediler, haklı olabilirler mı????
bu günlerde şunu gördüm ki ''sadece para kazanmak için çalışmak'' berbat bir duyguymuş.
selam ben alakasız şekilde konu değiştiren adam;
geleceğim konusunda büyük muammalardayım dostum bir yanım 1-2 tane sağlam yazılım dili öğreneyim diyor ama türkçe kaynak eksikliği ve ingilizcemin teknik cümleleri çevirecek yetiye sahip olmaması önümü tıkıyor. acaba diyorum öğretmen mi olsam??? ahh kpss...
13 sene önce bu bölümden mezun olsam direkt öğretmen olacaktım be??? hani ilaçtı lan zaman?? zaman ilaç değil buldozerdir bana göre herşeyi yıkar...
aşkları, umutları, evleri, arabaları, hayatları, insanları yıkar. akrabası(kader) olan mütahitlere de aynı arsa üzerine başka binalar, aşklar yaptırır.
işim planlarım dahilinde değil be dostum.
selam ben insanat bahçesinde hayat denen otobüsün şöförlüğünü yapan adam.
''keşke nickaltını kitleme gibi bir seçenek olsa'' diye geçirdim aklımdan. böyle bir seçenek lazımdı sözlüğe. en basitinden kavgaları, trolleri azaltırdı. malum troll ilgiyle beslenen bir varlıktı. tabi bunların yanında benim gibi insanlar için ''abi kitledim o yüzden kimse yazmıyor'' deme seçeneği oluşturur, gönlümüzü ferah tutardı.
***
az önce ''geçmiş istatistikleri''me bakayım dedim. ağır işsizdim. amacım kaç kere günün beğenilenlerime girdiğimi öğrenmekti. tıkladığımda önüne alt alta dizilmiş cümleler sıralandı. tek tek sayamazdım. işsizim dediysem o kadar da değildi. ctrl+f'ye bastım ekranın sağ üst köşesinde çıkan pencereye ''dünün'' yazdım. ekranın sağ tarafında bulunduğum internet sayfasında kaç tane ''dünün'' kelimesi geçtiği yazılıydı. 46, amk tam 46 kere günün beğenilenlerine girmiştim. fakat o kadar bile nickaltım yoktu.
''her nickaltı için beğenilenlere giren yazar'' biye bir kategori olsa başı çekerdim'' diye düşündüm. baktım en son nickaltı 182 gün önce girilmişti. ben bu devrede 60 dan fazla oy alan 3 yazı yazmış, haftanın beğenilenlerinde 1. olmuştum ama 1 kişi de bir şey yazmamıştı. ''belki de troll olmalı'' diye düşündüm. Aklıma ''Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, Biraz deli ol dünya senin kahrını çeksin'' diyen ismail yk geldi. ahh kendimi ismail yk ifadeleriyle tabir edecek seviyeye gelmiştim. kendimden utandım.
tam o sırada ''dur lan'' deyip ''bunları nickaltıma yazayım. hem bir kerede kendim için beğenilenlere girmiş olurum kötü mü???'' diye ekledim.
kötü amk kötü.
getirin şu nickatını kitleme işini.
not: bunu görüp nickaltı yazmayın ulan. artık kuş kaçtı, kafesi kapatmak abes.
bazıların üslubumun fazla sert olduğunu söylüyor yer yer. peki, sence de kimse seni dinlemiyorsa bağırmak en doğalı değil midir?
gözlerimin önünde su damlaları görüyorum şu sıralar. farkına varıyorum; buhranlarım yaz mevsiminin bunaltıcı sıcağı, ben kavurucu sıcakta eriyen bir buz parçasıyım. günbegün damla damla azalan bi benlik karşısında aciz bi gelenek. kültür mü? defterde izi kalmayan adice silinmiş güzide paragraf. tarih? çoktan sırtımızı döndüğümüz, tanımazlıktan geldiğimiz eski bir dost. aile? azicane bir pansiyonu paylaşan birbirinden muzdarip insanlar topluluğu, tek karşılaştıkları yer yemek masası...
''ne için yaşıyorum'' sorusu ruhumun yüksek basınç bölgesi, buhranlar fırtına. ben ise oluşan fırtınada dayanaksız olduğu için savrulan bir çöp parçası.
