dünyada, hiç bir topluluğun ve insanın eşit olmaması sorunsalıdır. haliyle eşitliğin olmadığı yerde adaletten söz etmek, demet akalın'a, freud anlatmak gibidir. tüm toplumların ve insanların başlıca sorunu olan eşitlik, yaşadığımız sürece tadamayacağımız, bir lezzettir. bu yüzden çok şanssısız. ama bir kızılderili ağbimiz, şu sözüyle bizi rahatlatmıştır. "öldüğümüzde, hepimiz eşit olacağız." ne yapacaksın, adamın elinden gelen bu, güzel sözdür. hatta ölmek için nedenler arasına bile koyulabilir.
n tane elemanın bulunduğu bir sistemde ( n'ler insan, hayvan bitki vs vs ); hepsine eşit şartlar verildiği varsayımından yola çıkarsak sonuçlar yine bir kısım canlının ezilmesi, çok kötü şartlar altında kalmasıyla sonuçlanır. Çünkü canlılar sürekli daha üstün olabilmek için mücadele ederler. Yavrularını yiyen bir aslandan tutun da, daha fazla para kazanmak adına asgari ücretli işçisini işten çıkaran fabrika patronuna kadar. Dolayısıyla aslında "herkes eşit olsun" bir temenni olarak kalacaktır ki olsa bile sonuç yine eşitsizlik olacaktır. Süper adil bir toplum düzeni kurmak, ezilenlerin yanında olabilmek; zenginden alıp fakirlere vermek, nesli tükenen hayvanlara yardım etmek de doğanın bu akışına müdahale etmek olacaktır. Bence insandaki bu "eşit olalım" duygusu kendisini üstün görüp sisteme müdahale etme arzusundan ileri gelir ve aslında yine bir "eşitsizlik" kaynağıdır zira bu sefer kendi tatmini için ezilenlere yardım misyonuna soyunmuştur. Bu durumun suçlusu yoktur. Anafikir şudur ki, hayat mücadelesinde insan elinden geleni yapıp kendisini kurtarmalıdır, biraz sert bir gerçek de olsa yaşama amacı budur bence. ( bence diyorum eksi butonuna hallenen yiğido. )
