Ergenliğin girmesiyle beraber cinsel kimliği havaş yavaş aktifleşen kişi ilk önce toplumun kendine biçtiği role göre cinsiyetlere odaklanıyor (kızsa erkeklere bakmak, erkekse kızlarla ilgilenmek gibi) bir süre sonra gereken hisleri yaşamadığından dolayı içgüdüsel olarak kendi cinsine kayıyor.
Bir sabah uyanıp da "artık eşcinselim!" demiyorsunuz. Aylarca (hatta beli yıllarca) toplumun biçtiği kimlikten kurtulamayıp kendi cinsindekilere ilgi duyduğundan dolayı kendinden nefret eden, kendini ucube gibi gören insanlar tanıyorum.
Ne yazık ki burada dalga geçtiğiniz kadar kolay gelişmiyor hiçbir şey.
aslında eşcinseller 5 yaşından itibaren anlarlar durumu. ama hem toplumla, hem kendi içleriyle savaşırlar, ondan kendilerini keşfetmeleri yeri gelir 20 yaşı bulur.
ayrıca bu durum bakkal ferhat abinin koca götüne halenmekle belli olmaz.
belki de köpek götüne bakan bir abazansın ve bakkalın götü biraz kilolu olduğu için kadın kalçası gibi çıkık ve tombul, ondan canın çekti belki de. neden biliyim?
eğer kaslı ve taş gibi bir çocuğu gördüğünde bir takım yerler ayaklanıyorsa, o zaman anlarız eşcinsel misin değil misin..
bir insanın içinde eşcinselliğe karşı bir yönelim varsa bunu küçük yaşlarda bilir.
adını koyamaz belki ama ilerleyen yaşlarda kesinlikle benliğini kabul edecektir.
biri 50 yaşına gelince ben eşcinselim demez.
bu arada genellikle bunu kabul etmeyip biseks birey olduğunu düşünenler de vardır.
