hatalar şuradan başlıyor. evlenildiği anda tüm hayatını eşine adapte eden, onunla yatani, onunla kalkan, onunla gezen, onunla yiyen, onunla içen bir insan oluyorsun. arkadaşların sanki evlenene kadar seni idare edecek mahluklarmış gibi davranıyorsun ve evlenince arada bir whatsapptan "ayy canlarım sizleri çok özledim ama inanın vakit olmuyor" dan başka bir şey de yazmıyorlar. hal böyle 2-3 sene devam ediyor ve arkadaşlarla ilişkiler tamamen kopuyor. sonra gün geliyor o canım cicim, kaynanacım, kocişim, balım peteğim dönemi bitiyor. eşler boşanıyor.
boşta kalıyorlar, arkadaşları yok! dostları kaybetmiş. evde boş geçen depresyon dolu günlerden sonra dışarı çıkmaya karar veriyor ama kiminle çıkacak? grupça buluşan arkadaşlar artık bunu çağırmaz olmuş çünkü hiç bir çağrıya yanıt vermiyordu geçişl 2-3 senede.
tekrar baştan başlıyor arkadaşlarla arayı ısındırmaya "yaa ne zamandır görüşemiyoruz, hadi bir program yapalım, neresi derseniz, ne zaman derseniz ben gelirim". tabi ki geleceksin. ikiyüzlülük yaptın, bizleri salladın, kocişim, kocişle kahvaltı keyfi paylaşımların hala hafızalarda. evli çiftlerle görüşüyordun hep, ne oldu? ikiyüzlüsün işte.
bekar arkadaşlar, siz siz olun, evlenince arkadaş çevrenizi piç gibi yüzüstü bırakmayın.
kapıyı çarpıp çıkmadan önce unutmayın ki içeri de bir şeyler unutmuş olabilirsiniz...
