benimdir efendim. tüm sülalede şimdiye kadar üniversite okuyan tek kişi 2 yıllık muhasebe bölümüyle amcaoğlumdur. ben ise bu yıl ingilizce öğretmenliğini kazandım dokuz eylül de. asla kendimle övünmüyorum çünkü bana sunulan fırsatlara karşı şehir yerinde yapmam gerekeni yaptım sadece. köyde yetişen arkadaşlarımın durumunu görüyorum da gerçekten çok üzülüyorum. hayat adil değil gerçekten. bir yandan olumsuz bir durum. çünkü babayla girilen tartışmalarda 2 kişinin de fikirleri birbirinden 180 derece uzak olabiliyor. çünkü eğitim farkı var.
Saygı duyduğum çocuk olmaktır. Ancak eğitim aile cahil aile demek olduğundan çocuğun kendi gelişimindeki payı aileden büyüktür. Zaten büyük ihtimalle her zaman bi yerlere kapak atıp evden ayrılmaya çabalamıştır. Okulda ne kadar iyi olsa da aileden çağ dışı veya geri kafalı özelliklerin geçmiş olması kaçınılmaz olduğundan özel hayatında bundan çok çeker.
Abim, ablamdır. Bizimkiler ilkokuldan sonra okumammış, ama okutuyorlar çocuklarını.. Ablam tarih öğretmeni, abim astsubay.. Benim de hedefim ing öğretmenliği..
kendini yetiştirmeyi kafasina koymus, akilli bir vatandaş, op saril kutla, bir elin parmagini geçmez belki sayisi ama, bulundumu elinden tutup destek verilmeli.
Gurur duyulması gerekir helal olsundur o ailenin göz bebeğidir baba yemeyip içmeyip ona okuması için imkan sağlamıştır aileye helal olsun demek gerekir açıkcası tek düşüncesi çocuğum okusun olan bi aile ne denir bilmiyorum çocuk çok şanslıdır.
