ilgi alanına göre olmamasıdır.
Mesela benim hedefimde adli bilişim mühendisliği varken turizm ve otel işletmeciliği okuyorum.
Eski okulum da merkezden tutmayıp ilçeden tutmuştu. Bilgisayar programcılığını 1 sene gittikten, 1 sene gitmedikten sonra sildirdim. Merkez çıksaydı da adam akıllı bitirseydim fena olmaz mıydı? Ne gerek vardı sabah erkenden uyanıp liselilerin servisiyle ilçeye gitmeye? Çok eksikler var çok.
Hangi ülkedeydi hatırlamıyorum ama bi ülkede temelden meslek eğitimi verilen bir sistem varmış. Mesela bi otele müdür olmak için ilkokuldan itibaren belirli bi eğitim planı varmış. Yön belli. Gidişat belli... Peki bizde nasıl? Hedef var ama hedefe ulaşamayınca bulduğumuzla yetiniyoruz. Yetinmek zorunda kalıyoruz.
din kültürü dersi zaten saçmalıktan ibaret. sadece islam ögretildiği için adının islam dersi olması gerek, maskelemeye gerek yok. aynı zamanda meb başlı başına komedi, sürekli değişen sistem mi desem çocukların yeteneklerine yönelik yaklaşımın olmaması... neyse çok uzun eksikler ve düzeleceğini düşünmüyorum bu gidişle.
insan 1 -1,5 yalında yürümeye ve konuşmaya başlar ve 4-5 yaşına kadar evden dışarıya çıkmasına ve özgürce etrafı keşfetmesine olanak verilmez. 5 yaşlarında annesiyle dışarıya çıktığında özgür olabilir. öyle meraklıdır ve heveslidir ki o, etrafındaki her şeyi ve her yeri aynı anda bilmek öğrenmek, gezmek, görmek ister. yaşamı boyunca ilk kez bir papatyayla karşılaşır belki. yeni tanıştığı arkadaşlarıyla daha önce hiçbirinin bilmediği oyunlar oynar. belki saklambaç oynarken uğur böceğiyle ilk kez tanışacaktır. bu yaşlarda ben merkezcilik ön planda olduğu için her şey onun için vardır. onun mutlu olması için. sonra siz alırsınız bu çocuğu dört duvarın içinde tahta sıraların üstünde 6 saat boyunca oturtur ve bişeyler anlatmaya çalışırsınız. ulan geri zekalılar dışarıda ilk defa görülmeyi, koklanmayı, duyulmayı, dokunulmayı bekleyen şey varken bu çocuğu o sınıfın içinde ne kadar istekli kılabilirsiniz ki? o çocuk yaratılışı gereği o yaşlarda yaşayacağı çevreyi tanımak için hazırlandı. o çocuk koşmaktan yemek yemeyi unutur, oyun oynarken uyumayı unutur. çocuk hayatının en enerjili ve iştahlı zamanları geçirir(çevreyi tanıması için).sen de alır bu çocuğu 6 saat sıranın üstünde oturtursun.
ve artık okul o çocuğun düşmanıdır. okul onun mutsuz olması içindir.
çocuğu kısıtladıkları yetmiyomuş gibi bir de bir eğik çizgi çizemediği için ona kızıp düşük puan vereceksiniz. onun o yaşlarda sorumlu olmadığı bir şeyi dayatıp sonra da yapamadığını söyleyeceksiniz. sonra da kendini salak sanacak. her yeni birşey öğreneceğinde aklına bu gelecek.'' ben öğrenemiyorum, bunu da öğrenemem, yapamam''
eğer bu çocuk hayatta bilim adına başarılı olabilirse eğitim sayesinde değil eğitime rağmen başarılı olacaktır.
sadece eğitimin başlangıç yıllarındaki hatalardan bahsettim. amam bence en önemlisi de budur.
eğitim eksik. birşey için sistem kuruyorsun ama öyle bişey yok ortada olmayan bişeyin sistemini kurmaya çalışan yetkililerin de bu eğitim şeklinden nasibini almış olduğunu anlıyoruz.
