Geçmiş zaman olur ki pazar rutini içerisindeki bir baba gazetesini okurken küçük çocuk parka gitme sevdasındadır..
Bir, iki.. baba oralı olmaz.
Rahatının bozulmasından muzdarip baba, elindeki gazetenin sayfasında bulunan dünya görselini parçalara ayırır ve oğluna der ki: parçaları toparlayabilirsen seni parka götüreceğim..
Evlat uğraşır, sağ yapar sol yapar ve bir süre sonra rahatlıkla koltuğunda oturan babaya döner ve der ki: bitirdim!
Baba şaşkınlıkla bakar ve gerçekten parça pinçik ettiği dünya görseli bir bütün olarak çocuğun önünde duruyordur..
Baba hayretler içersinde der ki: oğlum bunu nasıl başardın?
Dünya fotoğrafının arkasında insan fotoğrafı vardı ve insanı düzelttiğim an da dünya da düzelmeye başladı!
