eğer ayrılmamış olsaydık
Bu kadar uzun sürmezdi içimdeki kışlar.. her adamda senden izler aramazdım.. Deniz kenarındaki kahvemizde yalnızlığımla baş başa olmazdım.şimdi anlamsız olan her bir harf seninle anlamlı olurdu..buz kesmiş kalbim ellerinde can bulurdu.
eğer ayrılmamış olsaydık
ben bunları yazmazdım..böyle yarım kalmazdım.
eğer ayrılmamış olsaydık ilerde bir gün ayrılma ihtimalimize karşı sen beni bırakmadan ben seni bırakırdım. en azından terk etmiş olurdum içim soğurdu.
eğer ayrılmamış olsaydık şuan benim yanımda uyuyor olurdun ve ben seni seyredp varlığına birkez daha şükredip seni kaybetmemek için dualar ediyor olurdum...
ben böyle yarım kalmazdım.. sözlerim yarım kalmazdı.. okyanusda bir su damlası gibi yalnız tek başıma ve çaresiz kalmazdım.. her gece kan ter içinde kabuslardan uyanmazdım.. küsmezdim hayata böylesine..
eger ayrılmamış olsaydık..
senle yani kainatın en muhteşem şeyi olan senle seni yaşamanın verdiği mutluluğu tüm zerrelerimde hissederek hayata küsmeden yaşardım..
eğer ayrılmamış olsaydık, planlandığı gibi evlenmiştik...
çocuğumuz vardı belki bilinmez...
ama kesin birşey var ki; eğer ayrılmamış olsaydık,
gene ayrılıyor olurduk...
zaman bizim için hep ayrılık vaktiydi... artık;
yaşamı sürüyoruz başka kollarda, bu ara...
bunu düşünmeye bile tahammülüm yok artık benim..kesin ayrılmış olurduk.
ama diyelim ki ben hafızamı kaybettim ve ayrılmamış olsaydık kesin seni boynuzluyor olurdum..ohhh beaa
ıyı kı ayrılmışız.
