bir zamanlar parıldayan bir kaç ürün yapmış olsalar da hiçbir şey üretmeyen, modası geçmiş, verimsiz, pozcu, hayvani boyuttaki rekabet yüzünden sürekli hırpalanan tayfanın istanbul'dan anadoluya geldiklerinde yaşadığı özgüven patlamalarıdır. misafirperver ve böyyüklerine saygıda kusur etmeyen saf anadolu insanının önlerine serdiği kırmızı halıdan yalpalayarak yürürken yüzlerine sinen acı gülümsemedir. gerçekliğe dönmeleri güngörmüş ve kafası çalışan birinin ani bir dürtmesine bakar. yazık.
