şu ankara marjinal gençliğine hep bir mesafeli durmuşumdur. çünkü istanbul'daki marjinal gençlik kadar herkesi içine alan bir yapısı yok. biraz alt gelir, ara mahalle tadı oluyor ankara marjinal gençliğinde.
ezhel ve daha nicelerinde de o tadı alıyorum. ve ben bu tadı hiç sevmiyorum. ama bir anda patlaması ve etrafımdaki pek çok insanın (ev arkadaşım da dahil) dinlemesiyle zorla da olsa hayatıma girmiştir.
şimdi arkadaş, seversin sevmezsin. bu beni bağlamaz. istersen osuruk sesi dinle, bana ne? benim ne haddime senin ne dinleyeceğine karışmak?
ama arkadaş gelip de bu müziğe "kaliteli" dersen, "hop dedik" diye önünde biterim. bir defa bu da aleyna tilki gibi popülist bir müzik yapıyor. yani amacı kaliteden ziyade genel genç kitleye hitap etmek. bunu yaparken de teknolojinin her türlü imkanlarından faydalanıyorlar (kanye west style Aahahah)
şimdi sen bu adamın yaptığı müziğe kaliteli deyip de, aleyna tilki, hadise ne bileyim hande yener, serdar ortaç şarkılarına "ıyy kalitesiz leş pop" dersen, bu iki yüzlülük olur. çünkü rap, elektronik müzik, hip hop da aynı "pop" müzik gibi popülist türlerdir. bunlarda kalite aranmaz.
biri aşk meşk edebiyatı yapıyor, diğeri esrar ve arka sokak. değişen bir şey yok. ikisi de bayağı ve popülist.
ha dinlemeyin demiyorum. benim de sevdiğim pop, rap vs. parçaları var. ama ben çıkıp da bunların kaliteli olduğunu iddia etmiyorum. *
Pokemon emsilerini eleştirdiği verse ile ünlü olup rap in ağzına sıçanlardan biri daha. Eskiden severidk. Şimdi rap dinleyen dinlemeyen birbirine karıştı bunun yüzünden. Ezhel nefretimsin karşim bu kadar.
bir anda herkes ezhel dinler oldu spotifym aylardır müptezel albümü ile dolu. ezhel uzun denilebilecek bir süredir vardı şimdi ise sadece birileri onu ünlü yapmak istedi. şarkıları güzel kendini dinletiyor.
yazın demet akalın, ayşe hatun önal la düet yapmaması dileğiyle... yılların metalcisi arkadaşlarıma yılların rapçisi olarak sayende sigara içerken türkçe rap dinletir oldum, eyvallah ezhel.
sbag daki dişlerinin arasında kalan yemek parçası adını ne zaman duysam gözümün önüne gelir ama canın sağolsun.
gerek albüm kapağında gerek şehrimin tadı klibindeki çaktığı selamlar ile beni yakalamayı başaran ve şarkılarda ince göndermeleri bulunan vay dedirtten bir albüm olmuş. tarzım dışında olmasına rağmen daft punk - random access memory albümünden beri böyle güzel bir iş/albüm dinlememiştim.
izmirde yaşayan bir çinçin'li olarak ankara underground temaları barındırması, protest tavrı ve koal de yaşanan bekleme sorunlarını işlenmesi beni benden almıştır.(geldim, geldim) bir iki dinlemede çok eleştirel yaklaşsamda sevdiğim albümler arasına şşşşlllllakkss diye girmiştir..
ilk başlarda bende auto-tune çok takılmıştım ama çok güzel ve yerinde kullanılmış "azı karar" derler ya o hesap sonra vokal yerine altyapıyı dinlemeye başladım özellikle: geceler , şehrimin tadı , nefret , bazen ve benim derdim. zaten son yazdığım şarkı reggae, rock ezgileri barındırmakta sanırım sanatçının enstruman çalmasının rap müziğinde müzikaliteyi nası yükselttiğini bir örneğini görmekteyiz, tabi alt yapılarda (bkz: Bugy)'de unutmamak ve hakkını vermek gerek.
harika bir albüm iş olmuş spotify'da istatistikleri ortada, geceler 700K idi ben bıraktığımda ve tüm albüm içeriğinin dinlenme sayısı epey yüksek.(gecelerden çok güzel cover olur)
kendisini yeni tanımamla beraber sahnede arkada 3 tane sakallı adamın kafa sallarken Ezhel'in önde zıplaya zıplaya rap söylemesini çok garipsedim ne kadar boş ne kadar yavan bir sahne, halbuki ben olsam bedük gibi sahne yapardım kaliteyi direk yukarıya çekerdim.
(bkz: ais ezhel) Yeni albüm çıkarmıştır, zannımca başarılı fakat auto-tune fazla kullanılmış. Alışılmış Türk Rap'inden ayrı olarak biraz daha amerikan olmuş, beğendik.
