babamın keşvettiği ve sayesinde bir süre tüm sülalemizin sabah ezanında olmasa bile ezan sesiyle uyandığı yeşil, pembe renk seçenekleri bulunan minyatür bir cami şeklindeki, çocukluğumun unutulmaz simgelerinden biri.
ezan sesli çalar saat ile uyanmaya takiben abdest alıp namaz alınmasın şimdi vakitsiz vakitsiz, ayarladığımız saatte mi çalıyor hacım bu, kıllandım şimdi...
oğlum böyle bir tırsıntı olamaz. senelerden bir sene anneannemde kalıyorum. bir arkadaşı hacdan hediye bu ölüm makinasını getirmiş anneanneme. küçüğüm daha dokuz-on. ev giriş katı, hayvan gibi ıssız bahçesi falan var, tam korku filmi platosu. anneannem sağ olsun içirdi sütümüzü, sıvazladı sırtımızı, uykunun derin kollarına bıraktı. sabah namazına binayen bu ezan sesli saat bir çalmaya başladı. yok böyle bir ses, inanılmayacak derecede korkutucu. duyar duymaz ben uyuduğum odadan fırlayarak üzerinde 40 kilit olan bahçe kapısını açıp bahçeye kaçtım. neden bahçeye kaçtım hiç bilmiyorum. o ses hala kulaklarımda. arap aksanıyla ve korkutucu bir tonla bir adam ezan okuyor. şu yaşımda hala sabah ezanı okunurken uyanırsam içimde bir tırsıntı oluyor. ah be anneanne.
bir de telefon programı olanları mevcuttur.dersin ortasında ezana daha 5 dakika olmasına rağmen ezan sesinin gelmesi ile herkesin birbirine bakıp, devamında öğretmenin hayırdır daha 5 dakika var ezana deyip ve gelen cevabın ben abdest almak için 5 dakika önceye ayarladım diyerek kahkahaların iki ezan arasında yükselmesine sebebiyet veren saatlisinin telefon şeklini beğenmediğim saat.
