Dine saygılı olan tiptir ancak benim arkadaşlarım bana muziğin sesisini kıs ezan okunuyo dediklerinde ne olcak imam şaşırcak mı diye cevap vermekten kaçınmam.
"bir gün müslüman olmayan bir ülkede bir arkadaş ile araba yolcuğu yapıyorduk. tabi kendisi gittiği yolu semti tanıyor. bir yaz günü güneş gözlükleri külüstür bir araba ve yolculuk esnasında dinledigimiz müslüm baba her neyse tam uzun bir yola geldik yolun sağ tarafı uzun duvarlarla kaplı duvarın arkasında ne olduğu görünmuyor tam soracakken bir baktım müziğin tam heyacanlı yerinde teyibi kapattı tabi ben şöyle kendisine baktım o kendisini hiç bozmuyor. sordum kendisini niye kapattın müziği?
cevab: mezarlık sağ taraf o yüzden tabi gülme kırizi tuttu beni.
bunu yapan has konyalı bir insan.
not:bu olay uydurma değil gerçektir.
sorsan saygıdan diye cevaplar ancak bir dine saygıyı şekilcilikle ifade etmenin yanlış olduğu kanısındayım ezan okunuyor diye bacak bacak üstündeki ayağı indirmek televizyonun radyonun sesini kısmak dinin bir gerekliliği değil şekilciliğin bir gerekliliğidir önemli olan neyi nasıl yaşadığındır ne hissettiğindir namaz kılıyorum diyen bir insanın sadece hareketleri yapması ne kadar abes ise ezan okunurken bir şeklcilik içinde olmak o denli abestir ezanı dinlemiyorsan birşeylerin sesini kısmana gerek yok ezan bir çağrıdır o çağrı kulağına sadece melodi gibi geliyorsa onu dinlemenin gereği yoktur ancak bizim toplumumuz bu durumu bir alışkanlık haline getirmiştir kuranı okumayız ama baş köşede tutarız namaz kılmayız ama ezana saygı gösteririz.
dini, bir düşünce duygudan ziyade şekil olarak yaşamaktan vazgeçtiğimiz zaman o dine gerekli saygıyı göstermiş oluruz.
edit: burda yazar kendini eleştirmiş ve kendi gibi olanlara seslenmiştir.
öğrenilmiş davranış biçimidir.
kendini huzurlu hissediyordur.
kimsenin işine karışmayıp sana da bu davranışı dayatmıyorsa kendi kendine ne yaparsa yapsın tipidir.
elaleme ne la!
saygıdan dolayı alışkanlık haline getirilen davranıştır. saygı göstermese belki darağacına gönderilmez ama hayatta bazı şeylere de saygı duymak ve özen, kişiyi güzelleştirir, ruhla ilgili bir şey.
kesinlikle kişiye kalmıs bi durumdur. saygı meselesidir kısacası. ama müzik falanda dinlerken neden hep ben kapatıyorum bi defa da imam beklesin diye bi düşüncede gecmiyor degil aklımda.
