Genellikle sekiz ile on yaş arasında görülen kentsel bir alışkanlıktır.
A: Oğlum hadi ezan okundu çabuk koş eve!
Ç: Anne bitsin ezan ben öyle gelirim...
A: Hadi bak oğlum gülseren teyzenin çocuklarıda girdi, çabuk eve
Ç: Tamam o zaman bende geliyorum!
sırılsıklam terlenilmiştir, hava hafiften kararmaya yüz tutmuş;
yavaş yavaş tüm oyuncular evlerine gitmeye yönelirler, maç bitmiştir bazense maç hiç bitmez.
eve gelindiğinde dahi o son atamadığın gol kalır aklında, yarın yoktur hiç hep bu gün vardır çocuklukta, ne güzeldi;
hele bir de yaz akşamıysa, ki o zaman eve çağırılma daha geç olurdu.
