başlığın doğrusu "ezan okunana kadar cami önünde sigara eşliğinde dedikodu yapıp bir de yer yok diye yakınan tipler" olacaktı ama sığmadı.
tanım: ne yaptığının farkında olmayan insanlardır.*
kimse yanlış anlamasın şimdi, sigara içenleri suçladığım falan yok. ama bu şerefsizlerin davranışları ciddi şekilde kanıma dokunuyor. bunlar cami önüne gelip ezan okunmasını beklerler bilmemkaç dakika. bu sırada ortaya yuvarlak yapmak suretiyle toplaşıp dedikodu yaparlar. birisi "ahmet arabayı yenilemiş." gibi dedikodu başlatıcı cümleyi bir atar ortaya, sonra muhabbet alır gider zaten. bu anlattığım çoğunlukla, cuma namazında olur her hafta. kandillerde, bayram günlerinde de bu böyle.
sonra ezan okunmaya başlar, bu ay tarakları hala konuşmayı sürdürürler. ezanın bitimine yakın girmeye karar verirler ama artık yer kalmamıştır haliyle. sonra kısık seste söylenirler "yer yok ki, cami ufak hacı cami ufak!" diye.
be hey abdestini bile doğru düzgün alamayan öküzler! yaşınızı başınızı almış heriflersiniz ulan. hadi 20-25 yaşlarında gençler desem de değilsiniz anasını satim. gelmişsiniz 35-40 yaşlarına. siz dakikalarca muhabbet edin, bu sırada cami dolsun, sonra ezan okununca camiye girmeyi düşünün bir de. insanlar önemli işleri yüzünden geç kalma endişesiyle koşar adımlarla yetişmeye çalışıyor, size rahat batıyor. biri cevap niteliğinde bir şey dese, kuyruğuna basılmış ite dönersiniz değil mi?
dayanamadım senelerce sizin bu davranışınıza, patladım bugün 15 yaşındaki çocuklar gibi en sonunda. her zaman, her hafta aynıydı bu tayfa. gözlemliyorum, göz aşinalığım var hepsine. paso sigara içip bağıra bağıra konuşuyorlar bunlar. zaten cuma vasıtasıyla bir araya gelme şansı buluyorlar herhalde. bütün hafta içlerindeki zehri döküyorlar birbirlerini görür görmez.
ama aralarından birine ayrı bir gıcığım, diğerleri söylenmez ama bu pek bir isyancıdır. bu haftada diğer haftalar gibi cami önünde kaptırmış bu kendini. ben geçtim içeri buna çaktırmadan bakarak. sonra ezan okundu, doldu içerisi. alışılmış manzara. bu kapıyı aralayıp kafayı uzatarak içeri göz gezdirdi.
"yine yer yok!"
dayanamadım anasını satim, yapıştırdım cevabı:
"dışarıda dikileceğine içeri girseydin!"
bu bir bozuldu ki sormayın. zaten surat mahkeme duvarı, iyice ucube bir şey oldu böyle o an. sonra kapadı kapıyı gitti itoğlit. çıkışta karşılaşsaydık öperdi ama...
