ey hayat sen nesin lan,
seni hiç sevmiyorum, allahın gücüne gider mi bilmiyorum ama.
ki o da olmasa zaten verdiği canı çoktan almıştım.
hayat diyeceyim şu ki, sen bana pandik attıkça, ben sana tecavüz edeceyim. *
en derin yaralarla başlar en derin gülücükler...
en yüksek uçurumlardan düşerken öğrenirsin uçmayı...
en derin denizlerde boğula boğula becerirsin tek bir nefesle yaşamayı...
aynı zamanda bir jehan barbur şarkısıdır. sözleri:
sıra bana geldi de
ben mi savdım şansımı
görünürde kimse yok, baktım
seni de alıp tüketmişler
kendilerine benzetmişler
unutmuşuz gerçeği
bürünmüşüz bir surete
her şeyin var mı
ben de bu kadar çok
onda hiçbir şey yok,yok yok
seni de alıp bitirmişler
kendilerine inandırmışlar
sıra bana geldi de
ben mi savdım şansımı
görünürde kimse yok, baktım
sana kandım ey hayat keyfine bak
yola gelmez kaderim beni çöz at
yol dediğin nedir ki, geçer gidersin rüzgarlı kızım. yol değil, yolculuktur önemli olan. nasıl yolculuk ettiğindir, nerede durduğun, nerede mola verdiğin , ne zaman yoluna devam ettiğin, hangi sapakları kullandığın, hangi dönemeçleri aldığın, ne zaman yavaşlayıp ne zaman hızlandığındır. kiminle yolculuk yaptığındır!...
"herkes, birbaşkası olmak ister aslında. bu yüzden kimse kendisi kalamaz.
kimi insanlar da yüklenemeyecekleri ya da sürdüremeyecekleri masalları yaşamaya kalkışır!..."
sen ne kadar yavşak bir şeysin lan gösterip gösterip sonra uyandırma lan birşeyden de. bugün hayatımın en boktan gününü yaşattığın için senin ben amınakoyum. lan herkese bana yaptığını mı yapıyorsun bilmiyorum ama ben o kadar dayanıklı değilim lan. yapma ya hayatımda nadir güzelliklerimi de alma lan elimden. ne kaldı olum daha alacağın ne kaldı lan. ya beni al yada sevdiklerimi benimle bırak yeter lan artık yeter. sikerim böyle haytın ızdırabını ya beni al yada sevdiklerimi almayı kes lan elimden. yeter lann harbi yeter al artık şu canımı.
bak şimdi ne diyeceğim, hemen bir güzellik yapıyorsun babama sayısal falan parayı vurduruyorsun. keza zara yeni sezon kendini aşmış bir güzellik ile göz kırptı bana geçenlerde. param yok, öğrenciyim ben çok da şey yapmadım. dolabımı yenilemek istiyorum, o zaman ne yapıyorsun; kendine iyi bakıyoosuun, öpüyosuun.
şu ana kadar tanıdığım en güzel kız, 18 yaşında kendisinden 9 yaş büyük biriyle evlendi(rildi).
su gibi güzelliği bir yana asalet timsali bir hatun. yüzünde nur var. öyle diyeyim.
lise2 deydi daha...hazırlığı atlayamamıştı. biz öss kasıyoruz. dersleri zayıf, ağlıyor. belli, okumak istiyor. ketum da biraz...anlatmaz öyle aile meselelerini, ama özel okulda paralı okuyor. belki de durumları yok. haberi geliyor sonra, evlenecekmiş diye duyuyoruz. isteyenler o biçimdir zaten diye tahmin ediyorum. muhafazakar aile...betül kapalı, çevre belli... sonra toparlamış kendini biraz. soruyorum yurda gelince, doğru diyor. okul bitince evleneceğiz. seviyor musun peki, nasıl oldu bu iş, okul ne olacak soruları kafamda cirit atıyor... ama "hayırlı olsun" demekten başka bir şey diyemiyorsun. çünkü artık 'kızım dengesiz o çocuk yea' geyiğini yapmıyoruz. müstakbel kocası... -mış gibi davranma evresine çoktan girmişti canım arkadaşım. olgunluk abidesi olmuş. başka bir zaman dayanamadım, üniversite okumayacak mısın peki? dedim. herifçioğlu zenginmiş. almancı mantalitesine benzer bi olaymış meğerse, hollanda'ya taşınacaklarmış da, orada okurmuş da... içim nasıl acıdı. kendi inanmıyor bu söylediklerine... tek kelime etmedim bu sefer. okuldakilerle bağını koparmaya başladı, nişan alışverişinde bilmem ne provasında haberlerini aldık hep...bunları duyduktan sonra türevle kosinüsle nasıl uğraşayım hacı ya!
mesele 18 yaşında evlenmesi değil... ne ilk ne son arkadaşım küçük yaşta evlenen... mesele, bu kızın ailesinde olduğu gibi; "nasıl olsa evlenip çoluk çocuğa karışınca ev hanımlığı yapacak" hipoteziyle "hayırlı bir kısmet" ile evlenmesinin uygun görülmesi ve eğitiminin amınakoyulması! yalan oldu tabi o üniversite mavalları... zaten işleri bozulmuş damat tarafının, türkiye'ye dönmüşler. sormadım, ama anladığım kadarı ile, kızı rahat eder diye güvenilen zenginlik suyunu çekmiş. şimdi mezunlar buluşmasındaki resmine baktım. sınıf arkadaşları, biz...konuştuğumuz konular okul, kariyer bilmem ne... betül eve gidince yemek yapacak ya. hani öğrenci yemeği falan değil...sindiremiyorum arkadaşım! hayatından memnun olsa, veya en azından o izlenimi verse, tebessümden ileri gülüşleri olsa, gıkımı çıkarmayacağım. mutlu mesut geçinsinler. ben de kariyer manyağı, işkoliğin teki olmıcam zaten...ama, hayat! çok reröröymüşsün be... ne farkımız vardı...neyi olduramadın be hüsnü amca... veya ne oldu da verdin kızını...
