hiçlikten hiçlik doğar anlamına gelen felsefi düşünce. antik yunan felsefecilerinden aristo'ya ait bir düşünce olup daha sonra latin filozofu lucretius tarafından latinceye çevrilmiştir. her ne kadar öncülleri olsa da, sistematik olarak nihilizm'in babası kabul edilen nietzche'de kendi felsefi düşüncelerini oluştururken, bu temellerden beslenmiş olmalı...
Hiçlikten hiçbir şeyin çıkmayacağını ifade eden latince deyiş. Aristoteles'e ait olduğu kesinlik taşımaz ama öyle olduğu söylenir. Ontolojik, metafizik olarak ciddi anlamda farklı olan düşüncelere kapı aralamış ve Teolojide büyük yankı uyandırmıştır.
Apolojistler bu sözle fazlaca mücadele etmiştir.
Ayrıca Bazıları bunu ilk olarak kant'ın (hangi kant diye sorulabilir) söylediğini söyler. Elbette yanlıştır. Bilinen ilk söyleyicisi aristoteles'tir.
kendi doğrusunu insanlara dayatmaya çalışan yazar.
inanmıyorsun, eyvallah. ancak belli kural ve kadilere uymak zorundasın. insanlara yalancı deyip, çeşitli şekillerde yaftalamanın bunlarla alakası yok.
diğer adam da çıksa, dese ki "benim dinimde mürtedleri/gayr-ı müslimleri öldürmek helâldir."ne yapacaksın. bu da onun doğrusu. dayatırsa da seni öldürmesi meşrudur onun için.
bu nedenle insanevladı, hoşgörü denen -içinde bulunan- bir kavram geliştirmiş, bulmuş ya da her ne yaptıysa...
