kedere bıçak çekip jilet atarlar cehenneme
tinerle ovarak cesaretlerini
mideleri tenha düşleri lâl
acıya sallanmış bir çift zardır gözbebekleri
intihar marşıyla geçerler önümüzden
şiddet emzirir deve dikeni ömürlerini
hayatın ıskartasıdırlar
kan revan okunur tarihçeleri
kazınmış tenlerinden masumiyetleri
umutları alabora olmuş daha açılmadan denize
omuzlarına kimsesizlik kuşları konar
her dilde italik yazılır boyunları
ji bexté xwe re kêrê dikşînin,pelik davêjin dojehê
bi tînerê mist didin termê xwe
aşikên wan asûde û bi xiyalên lal
çiftek zar e kulîlka çavan ku dihejînin êşê
bi sîrûdên xwekujî derbas dibin ber me de
her dem bi zordarî umrê wan dimijin serkeşîş
kevnikên jiyanê ne
bi xwîn û rêmeşîn têt xwendin dîroka wan
hatiye kolandin bêtewanî ji çemrê wan
hêviyên wan,qelibîne hê neçûne di behran
çûkên bêkes vedinin ser girmikê wan
xahr e bi her zimanî stûyê wan
: hê ku bûkikin dirizin zaroktiya bêmalî
(bkz: Serkan Engin)
Werger(Kürtçe'ye Çeviren): Berhîm Paşa
they draw knife to the grief and throw razor to the hell
with rubbing their courage by the thinner
their stomachs are deserted and their dreams are blind
their pupils are a pair of dices shaken to the pain
they walk with suicide march
violence suckles their teazel existance
they are the discard of the life
their history is read welter of blood
their innocence has been engraved from their skins
their hopes has been overturned before sailing
desolateness birds settle on their shoulders
their necks are written italic in every language
