kendilerini çok araştıran, übersonik zekaya sahip olan insanlar olarak nitelendiren ateistlerin yaptığı müthiş(!) eylemdir. evrendeki her şeyin bir düzen içinde hareket etmesi, en basitinden bir insandaki muazzam uyumun düşünüldüğünde tesadüf olamayacağına ulaşılması gerektiğini düşünüyorum. ayrıca her şeyi tesadüflere bağlamak aslında ateistlerin çok araştırmadığını hatta übersonik zekaya sahip olmadıklarını da gösterebilir bizlere.
bilgisi olmadığı konularda yorum yapan insanın eleştirdiği kişidir.
evrendeki uyum mükemmel midir bilinmez ama oluşma olasılığı vardır. olasılığı varsa sike sike olma olasılığı da vardır ama tanrının varlığının olma gibi bir gerekliliği yoktur.
beyninizin alabileceği basitlikte bir fizik açıklaması size.
kendiliginden olur ama asla bir tanrı yada yaratıcı tarafından olmaz çünkü bunu söyleyenler egitimli ve modern insan olduklarını söylerler. yaratıcıya inan insan maldır ve hiç bir bok bilmez.
ama evrenin oluşumu tesadüfken ölümden kurtulacak tesadüfi bir olay beklememek biraz garip.
zeytinyağı ile suyu bir mikserde karıştırıp bir bardağın içerisine döktüğünüzde binlerce zeytinyağı zerresinin, o bardağın içerisindeki suda bir armoni içerisinde dansettiğini gözlerseniz. bu dans, aynen gökyüzündeki gezegenlerin hareketine benzer ve saatlerce sürebilir fakat saatler sonra o dans eden zerreler birleşip yüzeye çıkarlar ve içerisinde dans ettikleri sudan tamamen ayrışırlar. artık su, bardağın tabanına, zeytinyağı ise yüzeye yerleşmiştir.
- bunu sağlayan, karışımı oluşturan zeytinyağı ve suyun yoğunluk farkından yani, basit bir fizik kuralından başka bir şey değildir.
aynı uygulamayı, yerçekimsiz bir ortamda ve boşlukta gerçekleştirirseniz zeytinyağının; su zerreciklerinin kütleleri ve çekim alanlarının etkisi ile her bir su zerresinin yüzeyini film tabakası gibi kapladığını gözlemleyebilirsiniz. bu dans, sürtünmesiz ve daha güçlü bir çekim etkisinin bulunmadığı ortamlarda bizim ölçeğimizde sonsuza değin ama gittikçe azalan bir değişim içinde devam eder. küçük zerreler büyük olanlara yem olur ve birleşirler, daha da büyüyen zerreler; hareket ettikleri yörüngelerinde, çekim alanlarına giren ve kendilerinden daha küçük olanları bünyelerine almaya devam ederler. bu durum zaman içerisinde öyle bir hal alır ki sahip oldukları kütlelere oranla birbirlerinden çok çok uzaklarda olan ve ilk hallerine göre azımsanmayacak büyüklükteki üzeri zeytinyağı kaplı su damlaları, belli bir yörüngede sabit olarak harekete başlarlar.
bunu, elektronik ortamda oynanan bir bilardo oyununda, hareket halindeki topun daima aynı açıda ve masa köşelerine vurarak dönüşüne yani bir sarmala girişine benzetebilirsiniz ama bir farkla ki iki boyutlu değil üç boyutlu bir ortamda. bu an öyle bir dengenin oluştuğu andır ki birbirlerinden çok çok uzaklarda olan su damlaları kütlelerine bağlı olarak birbirlerini etkilemiş olsalar dahi kendi kendilerine oluşturdukları mükemmele yakın bir denge sonucu; yörüngelerinde, hem kendi etraflarında, hem onlar gibi dönenlerle birlikte daha büyük kütleli bir su damlacığının etrafında ve o büyük kütleli su damlacığının da dönmekte olduğu daha da büyük kütleli bir başka damlacığın etrafında döner dururlar.
- bizler bu evreye kararlılık evresi diyoruz ve ister uzaydaki uydular, gezegenler, güneşler, güneş sistemleri ve nebulalar olsun ister bir atom çekirdeği etrafında dolanan elektronlar, isterse örneğimizdeki üzeri zeytinyağı kaplı su damlacığı bu kural değişmiyor. değişen yalnızca, bu sürecin tamamlanabilmesi için gerekli zaman.
en başa döner ve başlangıç anını bir kaos ortamı olarak nitelendirirsek, ulaşılan bu kararlılık evresinin; tesadüflere değil tümüyle fizik kurallarına bağlı olarak oluştuğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. şu an için söyleyemeyeceğimiz şey ise evreni ve onun içerisinde dönüp duran milyarlarca gezegeni, bu engin boşluğa kimin ve ne şekilde boşalttığından diğer bir deyimle, kaosu kimin başlattığından ibarettir.
evrendeki mükemmel uyumun tanımı yapılmadığı sürece, istenilen şekidle yorumlanmasından mütevellit ikili çıkarımlardan biridir.
diğeri ise "evrendeki mükemmel uyumu, ölüm korkusu sebebiyle ölümden sonra hayat olması umudu taşıyarak kendini sürekli kollayacak ve gözetecek bir yaratıcı olması umuduna bağlamak" şeklinde telaffuz edilebilir.
