hayır değildir. bizce yani. benim de görüşlerine katıldığım bir grup insan dünya dışı varlıkların olduğunu fakat bizimle iletişime geçmeye tenezzül etmediklerini savunuyor.
hatta neil degreasse abimizin bu konuyla alakalı çok sevdiğim bir sözü de var. (bugün de bu sözü ikinci paylaşımım. uzaylılar mı gelecek kız acaba?)
"Yolda bir solucan var, yanından geçip gidiyorsun. Solucan senin kendini akıllı olarak değerlendirdiğini biliyor mu? Solucan, senin aklın hakkında herhangi bir fikre sahip değil. Çünkü sen, solucandan çok daha akıllısın. Bu sebeple de, solucan, kendisinden daha akıllı bir şeyin yanından geçtiğinin farkında değil. Bu da beni ayni konseptte düşünmeye itiyor - acaba bizim yanımızdan da üstün varlıklar geçip gidiyor olabilir mi diye. Belki de onlar da bizimle ilgilenmiyor,çünkü biz onlara göre iletişime geçmeyi düşünmek için çok aptalız. Solucanın yanına gidip "of, acaba solucan şu anda ne düşünüyordur" demezsin. Böyle bir şey aklına bile gelmez! Sonuç olarak, uzaylıların bizi neden hala ziyaret etmediğine dair en iyi kanıt; onların aslında bizi izlediği ve dünyada zeki bir yasam olmadığına karar vermeleridir."
Zibilyon tane Güneş sistemine benzer oluşumun oldugu evrende yalnız olduğumuzu düşünmek nasıl bir deliliktir acaba?
Biz bu gezegende bile yalniz değiliz...binlerce canlı turu yasiyor gezegenimizde, bu durumda bile evrende yalnız olmamızın mümkün olmadığını anlamak bu kadar zor olmasa gerek...
bu başlık söz konusu sözlükten yürütüldü aslında aşırıldı * o yüzden bir tartışma açma amacını taşıyor. bu yüzden bu konuda yazarların samimi görüşlerini bekliyoruz. evrensel bilim denetleme komitesi tarafından. o yüzden kelamımı ediyorum. evrende yalnız olduğumuz gerçeği nasıl bir gerçek?. aslında yalnız olmadığımız düşüncesi, ki bu bir düşüncedir artıki belki ileride basit bir felsefe haline bile gelebilir artık. ne diyordum evren de yalnız mıyız? hayır değiliz dediğimiz zaman bu sadece ihtimallerden , * oluşan bir durumdur. peki bu ihtimalleri dışarıda bırakıp bir an evrende gerçekten yalnız olduğumuzu ve bomboş bir evrende yaşadığımızı düşünelim. bu durumda düşünülenin tersine dinler karlı çıkmaz, çünkü islamiyete göre dünya dışındaki ortamın basitçe bir tanımı bile yoktur, olamazdır. örneğin uzay nasıl bir yerdir, evren nedir, sonsuzluk nasıl anlaşılır yada evrende sadece biz mi varız. bu durumdan çıkacak ikinci sonuç evrenin sadece bizim dünyada hayatı yarattığıdır. bu bütün evrenin merkezinde olduğunu açıklar ama bu durumda şunu da açıklamanız lazım, koskoca evren niye bomboş duruyor? yani bizim dünyamızın ayrıcalığı nedir. bence bu durumda dinlin aleyhinedir, çünkü dünya evrenin merkezinde değil, sıradan bir konumda bulunan bir yerdir. hatta evrenin bir merkezi bile yoktur olamaz. hatta evrende bir konum mantığı bile yoktur, yani basitçe sağ, sol, yukarı, aşağı gibi kavramlar bile anlamsızlaşır. lafı uzattım. bu dünyanın ayrıcalıklı tek mantığı üzerinde bizim gibi uygarlık haline gelmiş, tek yafa çok hücreli canlıların yada organimzaların yaşamasıdır. * bu yüzden sorulacak tek soru kaldı, niye sadece bu dünyada canlılar ortaya çıktı? çünkü üst derecede tesadüfi şartlar üst üste geldi. örneğin 1.000000000000000000000000000000000000000 üzeri milyonda bir ihtimal sonucu bir dna dizilimi ortaya çıktı,bu dna nın bir daha ortaya çıkması neredeyse imkansıza varacak kadar az bir ihtimaldir. çünkü evren canlılığın ortaya çıkmasına elverişli bir yer bile değil. evrenin her tarafı azımsanmayacak kadar yoğun radyasyon * la ve bir çok elverişsiz koşullarla dolu. bu yüzden evrenimiz de üzerinde hayat olan tek gezefen bizim gezegenimiz olabilir. kaldı ki şu ana kadar bütün bulgularımız * birer matematik hesapları ve ihtimaller dizisinden ibaret. o yüzden kardeşler bomboş ve terk edilmiş bir evrende yaşadığımız gerçeğine kendinizi alıştırın
Muhtemelen yalnız değiliz en azından zeki olmasa da bir çok yaşam formuyla dolu evren. Eğer ki bizim gibi zeki yaşam bireylerde varsa bile yine de kendimizi yalnız kabul etmemiz çok da yanlış olmaz. Çünkü muhtemelen hiç bir zaman başka bir zeki yaşam biçimi ile iletişime geçemeyeceğiz.
1.si evren aşırı büyük ve bu uzak mesafeleri aşmamamız bütün doğa yasalarına aykırı.
2.si hayatın yada evrimin amacı zeki yaşam ortaya çıkarmak değildir. Yeryüzü milyarlarca yıl yaşamla dolup taştı ama üzerinde adam akıllı sadece 200 bin yıldır zeki yaşam var.
3.sü hepi topu son 100 senedir radyo sinyallerini kullanmayı öğrendik. Yani bir yerlerde zeki canlılar varsa bile hiç bir zaman bizim seviyenizde teknoloji geliştirmemişde olabilirler.
Özetle evrende yalnızmıyız sorusu biraz gereksiz bi soru ihtimallerher ne olursa olsun sonuç yine aynı kapıya çıkıyor.
Değiliz. Aklımdaki fikir şu:
Işık hızına ulaşan bu formlar zihinsel olarak da yüksek bir bilince sahiplerdir.
insanlar bu bilincin gerisinde olduğu için iletişim tam anlamıyla olmuyor.
evrende yalnız biz mi olduk veya olacağız diye genişletilmesi gereken sorudur. milyonlarca yıl önce, milyonlarca ışık yılı uzaklardaki galaksilerde medeniyet oluşmuş ve yokolmuş olabilir. bizim medeniyetimiz tamamen yokolduktan milyonlarca yıl sonra da, milyonlarca ışık yılı uzaklardaki galaksilerde medeniyet oluşabilir. bunu asla bilemeyiz.
Alemler bile farklı varlıktayken, koskoca evrende değiliz abi yalnız. Sadece samanyolu galaksisinin bile sonunu bilemezken, milyonlarlarca galaksinin içinde böyle bir yalnızlık söz konusu olamaz. Ha götümüzde ayı bağırıyor, o ayrı mevzu ama bilim bu. Koskoca evren. Ah ulan ne güzel..
Edit: (bkz: https://youtu.be/SUelbSa-OkA)
Bakın ben bırakıyorum buraya 30 dakika, hayatınızda geçireceğiniz en güzel an olacaktır. Olmazsa şerefsizim. Ya yalnızsak uzayda? Ya da ya varlarsa, ikisi de korkunç mu acaba?
