samanyolu galaksisi'nde milyarlarca yıldız yer alıyor ve güneşimiz de bu yıldızlardan sadece birisi. işin daha korkuncu ise evrende samanyolu galaksisi gibi milyarlarca farklı galaksi var.
düşününce korktuğum ve hüzünlendiğim, aynı zamanda beni hem bir hiç hem de her şey olarak hissettiren durum. sanki evrenin hayal edilebilecek en uzak yerinden dünyamıza bakıyormuşum gibi hissediyorum ve sonra dünyamızda yaşanan olaylara olan bakış açımda çok büyük değişiklikler oluyor. yıldızın zerrelerinden doğduğum, aslında ait olduğum yer geliyor aklıma. sanırım bu yüzden çoğumuz genelde geceleri gökyüzüne bakınca hüzünleniriz. çünkü ait olduğumuz yer aslında orası.
dünyamız, güneşimizin yanında kum tanesi kadar kalmaktadır. güneşimiz ise tespit edilen şimdilik en büyük yıldızlardan biri olan bettlegeuise'un yanında kum tanesi kadar kalmaktadır. dünya görünmezdir. https://galeri.uludagsozluk.com/r/799149/+
Toz tanesinden bile milyonlarca kat küçük durumdayız. Artık şu evrenin oluşma nedeni olarak kendimizi görme bencilliğinden vazgeçin. Bizler sadece, bilinç sahibi yıldız tozlarıyız. bilinen evrenin Yaşamamız için elverişli zerre bile sayılamayacak bölgesinde kendimizce yaşamaktayız. .
Konuyu bir de dar(!) görüşlü carl sagan'dan dinleyelim.
evrenin bizim zihnimize oranla bir toz tanesi kadar olmasıyla boy ölçüşemez ve ölçüştürmeyede çalışılmamalı.
düşünsene milyarlarca insan, milyarlarca zihin, milyarlarca toz tanesi ne muhteşem çokluklar değilmi.
tanım: hayallerimin yanında bir hiç olan gerçek.
Halbuki hepimizin yere göğe sıgmaz birer egosu var, sinirlendigi kizdigi sovdugu agladigi ama evrenin zerre umrunda olmayan...
insan gerçekten hayret ediyor. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1451937/+
bence yanlış bir düşünce. evrende toz tanesi değiliz ama insanız. bu tarz düşünceden dolayı pandemiden önce bir ara farkında olmadan karamsarlığa kapılmıştım. insan toz tanesiyse nasıl insanlar bir şeyleri başarabiliyor? tamam doğa karşısında aciz olabiliriz ama toz tanesi de değiliz.
